Tytuł: Warszawa Zamek Królewski ,

Paweł Kluza (ur. 14 września 1983 roku w Siedlcach) – genialny kontynuator myśli artystycznej Nikifora i Edwarda Dwurnika. Malarz najpiękniejszych miast i świata, którego nie ma. Dzieciństwo spędził na południu Polski, ciągłe przeprowadzki doprowadziły ostatecznie do zamieszkania w malowniczej miejscowości Żarki Letnisko, położonej na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej, która otaczającym krajobrazem przypomina nadmorski kurort. To właśnie tam powstały pierwsze zachowane do dzisiaj i datowane na 1988 rok rysunki Kluzy. W latach 90 poszukiwał własnej ścieżki twórczej. W tym okresie powstawały pierwsze prace olejne.

Początek swojej twórczości artysta datuje na rok 2004. W tamtym czasie miała miejsce premiera filmu „Mój Nikifor” odbywającej się ramach Festiwalu Filmowego w Gdyni. To właśnie wtedy po raz pierwszy zetknął się z postacią Epifaniusza Drowniaka zwanego Nikiforem. Fascynacja krynickim Mistrzem była tak silna, że już w trakcie trwania seansu powstały pierwsze rysunki stworzone ołówkiem, a następnego dnia spod pędzla wyszły pierwsze akwarele inspirowane jego twórczością. Właśnie od tamtej chwili Kluza całe swoje życie poświecił malarstwu. Kolejne lata to okres podróży śladami Nikifora po całym kraju oraz dłuższy pobyt w Krynicy Zdroju.

Warto zaznaczyć, że podróże te Artysta odbywał bez wcześniej zgromadzonych środków, utrzymując się wyłącznie ze sprzedaży ulicznej tworzonych akwarel i rysunków. To wyjątkowe doświadczenie miało również ogromny wpływ na jego twórczość. W tym czasie powstały liczne małe formy malarskie, zwane potocznie „starterami”, które były graficznym zapisem chwili lub wydarzeń. Cykl ten jest kontynuowany po dzień dzisiejszy.

Pierwszą osobą, która odkryła talent Kluzy był Janusz Glanc-Szymański, który odpowiadał za dział sztuki w Tygodniku Angora. Było to w 2014 roku i to właśnie wtedy pojawiły się pierwsze wzmianki w prasie o artyście.

Obecnie Artysta podąża drogą wytyczoną przez swoich artystycznych Mistrzów, Nikifora i Dwurnika, kontynuując cykl prac „Miasta” oraz poszukuje nowych inspiracji w otaczającym go świecie. Paweł Kluza często nawiązuje w swoich pracach nie tylko do twórczości, ale również samych postaci Nikifora Krynickiego i Edwarda Dwurnika, oddając cześć ich pamięci i artystycznemu dorobkowi. Tak jak pierwsze prace Edwarda Dwurnika przypominały do złudzenia twórczość Nikifora Krynickiego, tak i prace Pawła Kluzy kojarzą się z twórczością Dwurnika, jednak daje się zauważyć swoistą ewolucję jego stylu malarskiego w kolorystyce, kompozycji i elementach surrealistycznych jego pejzaży miejskich.

W ostatnich latach jego prace były publikowane m.in w Katalogu Polskiej Młodej Sztuki, Magazynie Dom&Wnętrze, kwartalniku Artysta i Sztuka, a także tygodniku Angora. Aktualnie przygotowuje się do dwóch dużych wystaw indywidualnych.

Twórczość Pawła Kluzy została dostrzeżona także przez cenione warszawskie galerie sztuki, które oferują jego obrazy olejne, a także limitowane serie Inkografii.

Prace Pawła Kluzy przyjmowane są ciepło przez wieloletnich kolekcjonerów prac prekursorów polskiego prymitywizmu. Prace Artysty znajdują się w wielu prywatnych kolekcjach, zarówno krajowych, jak i zagranicznych, m.in. w Niemczech, Szwajcarii, Kanadzie i USA oraz państwowych min. Muzeum Gdańskie, Muzeum w Świebodzinie.