Autoportret VII Stanisława Kubickiego w kolekcji Wielkopolskiej Zachęty

W Muzeum Narodowym w Poznaniu prezentowane jest kolejne dzieło, będące depozytem z kolekcji Wielkopolskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Obraz  "Autoportret VII”  Stanisława Kubickiego zakupiła Wojewódzka Bibliotek Publiczna i Centrum Animacji Kultury.
„Autoportret VII” jest wizytówką dojrzałego kubo-konstruktywistycznego stylu. Stanisława Kubickiego. Dzieło to, o wyjątkowo złożonej symbolicznej wymowie, ilustruje jego poglądy na temat statusu artysty i ambiwalentny dialog z awangardową utopią „nowego człowieka”.
Zdaniem Lidii Głuchowskiej, autorki książki o Stanisławie Kubickim i znawcy jego twórczości, tworząc „Autoportret VII” Kubicki chciał przedstawić wizerunek twórcy per se. Przy wnikliwym oglądzie obrazu w tle zidentyfikować można wyobrażenie głowy i dłoni – symbole dualistycznej natury artysty – rzemiosła i intelektu. To nawiązanie do wzorca obrazowego „Melancholii” Albrechta Dürera, akcentującego intelektualny aspekt dokonań artysty, będącego przeciwieństwem konwencjonalnego autoportretu z paletą i pędzlem. Głuchowska zwraca także uwagę na widoczną na obrazie tajemniczą formę przypominającą promień lub ostrze przecinające głowę. W czasie twórczego i osobistego kryzysu Kubicki pociął bowiem obraz nożem. Zniszczone płótno żona nakleiła na deskę i starannie odrestaurowała, tak, iż ślady łączeń trzech jego fragmentów są dziś ledwie widoczne. Niezależnie od aktu autoagresji wymierzonego właśnie w ten autoportret, artysta uczynił go dziesięć lat później elementem jednej z najważniejszych swych prac zatytułowanej Święty i zwierzęta z 1932 r. będącym syntezą jego koncepcji kosmologicznej wypracowanej w obliczu kryzysu wartości cywilizacyjnych i narastającego faszyzmu.
„Autoportret VII”  Stanisława Kubickiego to kolejne dzieło sztuki współczesnej stanowiące depozyt Wielkopolskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, które prezentowane jest w Muzeum Narodowym w Poznaniu. W tej kolekcji znalazły się już prace Aliny Szapocznikow, Andrzeja Wróblewskiego, Zofii Kulik, Grzegorza Kowalskiego, Romana Cieślewicza. Ostatni obraz Stanisława Kubickiego „Mojżesz przed krzewem gorejącym” z 1933/1934 r. eksponowany jest na jednej z głównych osi galerii sztuki współczesnej Muzeum Narodowego. Uroczyste przekazanie "Autoportretu VII" odbędzie się 17 stycznia 2008 r. 

Stanisław Kubicki (1889-1942) jest jednym z najwybitniejszych przedstawicieli ekspresjonizmu i prekursorem sztuki abstrakcyjnej w Polsce. Jego słynny drzeworyt „Wieża Babel” zdobił plakat I wystawy ekspresjonistycznej grupy Bunt w Poznaniu. Obrazy artysty tylko od 2000 roku pokazywano w Brukseli, Los Angeles, Monachium, Berlinie, Wrocławiu, Krzyżowej, Poznaniu i Toulonie. W 2004 r. Wielkopolskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych wybrało do kolekcji prezentowanej w Muzeum Narodowym ostatni obraz artysty „Mojżesz przed krzewem gorejącym" z 1933/1934 roku. Zakupu dokonała Wojewódzka Bibliotek Publiczna i Centrum Animacji Kultury. Teraz dołączy do niego także obraz „Autoportret VII”.