Janusz Lewandowski, "Chłopiec w drzewie" , 2012

Janusz Lewandowski (ur. 1937 r.  w Rokiciu k. Płocka) – artysta malarz. Studiował na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP w pracowni prof. Artura Nachta-Samborskiego. Dyplom  uzyskał w 1964 r. Po ukończeniu studiów brał czynny udział w życiu artystycznym. Uczestnik wielu plenerów i sympozjów (Ustka 1972 r., Krapkowice 1973 r. – projekt cementowni Górażdże w zespole z Marianem Boguszem i Juliuszem Woźniakiem, Złote Grono 1975 r., Osieki 1979 r., Festiwale Sztuk Pięknych w Warszawie, 1966, 1970, 1972, 1975, 1978 r.). Został uhonorowany licznymi nagrodami i wyróżnieniami, m.in. na XXIV Ogólnopolskim Salonie Zimowym Plastyki „Metafora we współczesnym malarstwie i rysunku” w Radomiu (1980 r.), Nagrodą Prezydenta Warszawy na Wystawie Malarstwa i Grafiki Artystów Środowiska Warszawskiego w Zachęcie (1985 r.), Nagrodą „Artyści w Międzynarodowym Roku Dziecka” w Zachęcie (1979 r.), Nagrodą Polsko-Japońską im. Miyauchi (1995 r.), Nagrodą im. Władysława Hasiora (2011 r.), nominacją do nagrody Norwida (2012 r.), Nagrodą im. Kazimierza Ostrowskiego (2017 r.). W 2018 r. otrzymał order „Zasłużony dla państwa polskiego i polskiej kultury”.