MADONNA Z DZIECIĄTKIEM

Charles Jalabert ukończył École de Dessin w Nýmes, a w 1838 roku został przyjęty do paryskiej École des Beaux-Arts, do pracowni Paula Delaroche`a, jednego z najbardziej znanych malarzy swego czasu. W 1841 roku otrzymał drugą nagrodę w konkursie o Prix de Rome. Za rozpoczętą w Rzymie w 1844 roku pracę Wergiliusz, Horacy i Varius w domu Maecenasa otrzymał trzy lata później medal trzeciej klasy, a obraz został zakupiony do zbiorów państwowych. Po powrocie z Włoch w 1846 roku nawiązał kontakt z marszandem i właścicielem galerii Adolphem Goupilem, który spopularyzował jego twórczość sprzedając ryciny wykonane z dzieł malarza. Obrazy Jalaberta ukazujące sceny rodzajowe o włoskich tematach i jego kompozycje religijne cieszyły się dużą popularnością w połowie i trzeciej ćwierci XIX wieku, podobnie jak dzieła Leopolda Roberta i Ernesta Héberta, podejmujących zbliżoną anegdotyczną tematykę. W 1853 roku cesarzowa Eugenia zakupiła do kaplicy w pałacu tuileryjskim obraz Jalaberta Zwiastowanie i tego samego roku malarz dostał medal pierwszej klasy za pracę Edyp. W 1857 roku odbył kolejną podróż do Włoch, która zaowocowała dekoracjami dla dwóch prywatnych rezydencji w Paryżu, dzisiaj są to pomieszczenia w Ambasadzie Wielkiej Brytanii i w siedzibie Banku Morgana. Od połowy lat sześćdziesiątych Jalabert poświęcił się malarstwu portretowemu i to ono przyniosło mu największą sławę.
Scena ukazuje Madonnę z Dzieciątkiem we wnętrzu mieszkalnym. Madonna ubrana w włoski strój wieśniaczy, przytula do piersi małego Jezusa, którego właśnie przed chwilką wyjęła z kołyski. Malarz nadał temu religijnemu przedstawieniu całkowicie zwykły, pozbawiony decorum, charakter. Matka Boska stoi do widza zwrócona profilem, nie przypomina tronującej, pełnej majestatu Matki Zbawiciela. Została ukazana jako młoda włoska dziewczyna z dzieckiem na ręku, tylko nimb dookoła jej głowy i głowy Syna wskazuje, że scena rozgrywa się w aurze świętości. Artysta świadomie zrezygnował z patosu na rzecz anegdoty, nie pozbawionej jednak pewnego sentymentalizmu. Staranny sposób kładzenia farby, dopracowanie szczegółów stroju wskazuje, że obraz mógł zostać namalowany w latach 1850-1860, jako reminiscencje włoskich wypraw malarza.