Charles Jalabert ukończył École de Dessin w Nýmes, a w 1838 roku został przyjęty do paryskiej École des Beaux-Arts, do pracowni Paula Delaroche’a, jednego z najbardziej znanych malarzy swego czasu. W 1841 roku otrzymał drugą nagrodę w konkursie o Prix de Rome. Za rozpoczętą w Rzymie w 1844 roku pracę Wergiliusz, Horacy i Varius w domu Maecenasa otrzymał trzy lata później medal trzeciej klasy, a obraz został zakupiony do zbiorów państwowych. Po powrocie z Włoch w 1846 roku nawiązał kontakt z marszandem i właścicielem galerii Adolphem Goupilem, który spopularyzował jego twórczość sprzedając ryciny wykonane z dzieł malarza. Obrazy Jalaberta ukazujące sceny rodzajowe o włoskich tematach i jego kompozycje religijne cieszyły się dużą popularnością w połowie i trzeciej ćwierci XIX wieku, podobnie jak dzieła Leopolda Roberta i Ernesta Héberta, podejmujących zbliżoną anegdotyczną tematykę. W 1853 roku cesarzowa Eugenia zakupiła do kaplicy w pałacu tuileryjskim obraz Jalaberta Zwiastowanie i tego samego roku malarz dostał medal pierwszej klasy za pracę Edyp. W 1857 roku odbył kolejną podróż do Włoch, która zaowocowała dekoracjami dla dwóch prywatnych rezydencji w Paryżu, dzisiaj są to pomieszczenia w Ambasadzie Wielkiej Brytanii i w siedzibie Banku Morgana. Od połowy lat sześćdziesiątych Jalabert poświęcił się malarstwu portretowemu i to ono przyniosło mu największą sławę.