Sieradzki Park Etnograficzny położony jest przy ul. Grodzkiej 1, między Żegliną a Zalewem Paradzianka, w pobliżu "Wzgórza Zamkowego". Idea powstania parku etnograficznego zrodziła się w latach 60-tych z inicjatywy ówczesnej Dyrektorki Muzeum pani Zofii Neymanowej.
Pierwszym obiektem, jaki zrekonstruowano na terenie SPE był Dom Tkacza pochodzący ze Zgierza. Następnie, na terenie parku etnograficznego zrekonstruowano zagrodę Szczepana Muchy - rzeźbiarza ze wsi Szale. Zagroda ta pochodząca z przełomu lat 50 - 60-tych XX wieku znalazła swe miejsce w parku, ze względu na swe walory artystyczne. We wnętrzu domu, pracowni oraz ogrodzie znajduje się bogata kolekcja prac artysty z lat 1972-83.
Na uwagę zasługuje zagroda z przełomu XIX i XX wieku, zrekonstruowana na bazie obiektów pochodzących z różnych miejscowości, z zachowaniem układu typowego dla wsi sieradzkiej. W jej skład wchodzą: chałupa szerokofrontowa z Sieradza - Męki z 2 poł. XIX wieku, stodoła z Rudy pochodząca z początku XX wieku, budynek inwentarsko - gospodarczy (obórka z wozownią) pochodzący ze wsi Wiertelaki gm. Brąszewice z przełomu XIX i XX wieku oraz sołek drewniany - "kumora" z około 1810 r. pochodzący z Brąszewic Zabrodzia. Kolejnym elementem architektonicznym, który znajduje się na terenie SPE jest wiata ekspozycyjna, w której prezentowane są narzędzia rolnicze.