Sztuka ludowa.
W zbiorach muzeum znajduje się też dość pokaźna ilość malarstwa, grafiki, rzeźby i obrazów na szkle artystów ludowych. Do piękniejszych dzieł należy niewielki krucyfiks z dwoma aniołkami, a także kilka rzeźb przedstawiających Chrystusa Frasobliwego. Wśród obrazów olejnych na uwagę zasługuje malowana niezwykle syntetycznie i dekoracyjnie Św. Zofia z córkami. Rzadko pokazywany na ekspozycjach czasowych jest zbiór drzeworytów ludowych.

Sztuka sakralna Kościoła Katolickiego
Zbiory sztuki sakralnej kościoła katolickiego nie są zbyt bogate i nie pozwalają na pełny przegląd. Pochodzą one z dawnych kościołów i kapliczek głównie z diecezji przemyskiej. Są to dzieła anonimowych artystów, choć być może przyszłe badania pozwolą przynajmniej niektóre z nich związać z konkretnymi warsztatami.

Zbiory historyczne
Zbiory Działu Historycznego założonego w 1966 r. są różnorodne i bogate. Posiadamy m.in. numizmaty, militaria oraz bogaty zbiór tłoków pieczętnych od XIX do XX w. Archiwum gromadzi dokumenty, fotografie i afisze ukazujące przede wszystkim historię Sanoka i ziemi sanockiej.
Niewątpliwie najliczniejszą grupę stanowią monety, a wśród nich najcenniejsza i zarazem najstarsza znaleziona na terenie Polski - złota moneta celtycka, datowana na II w. p.n.e. Jest to stater typu Nike, będący wiernym naśladownictwem monet Aleksandra Macedońskiego. Na awersie przedstawiona jest głowa Pallas Ateny w hełmie korynckim, zaś na rewersie postać Nike, bogini zwycięstwa oraz napis w języku greckim. Stan zachowania monety jest bardzo dobry. Moneta ta została znaleziona w 1965 r. w Trepczy k/Sanoka. Oprócz niej posiadamy jeszcze przeszło 50 monet antycznych, głównie rzymskich.

Kolekcję uzupełnia ponad 2 tysiące monet i banknotów z różnych okresów i różnych krajów. Wśród banknotów ciekawostkę stanowią pierwsze polskie pieniądze papierowe - bilety skarbowe z okresu Insurekcji Kościuszkowskiej. Na osobną uwagę zasługuje skarb składający się ze 1007 srebrnych monet szwedzkich i polskich z XVI i XVII w. Znaleziony on został w Tarnawie Dolnej k/Sanoka. Najstarszą monetą jest szeląg lenny Albrechta z 1530 r., natomiast najmłodszą półtorak dla Szwecji bity w Elblągu z 1633 r.

Zbiory archeologiczne
reprezentowane są przez zabytki trzech epok pradziejowych: kamienia, brązu, żelaza, a także historycznego okresu średniowiecza. Zabytki pozyskiwane były w trakcie badań wykopaliskowych, penetracji terenu, bądź ofiarowane przez znalazców świadomych ich wartości naukowej -jedynych źródeł poznania twórczej działalności człowieka, nie opisanej żadnym alfabetem historii.

Ceramika pokucka
Bogatą kolekcję w Muzeum Historycznym stanowi spory, bo liczący ponad 360 eksponatów, zbiór ceramiki pokuckiej. Jest to dar przekazany przez Aleksandra Rybickiego w latach 1979/80. Człowiek ten utkwił w pamięci jako barwna postać kolekcjonera, miłośnika sztuki i zabytków. To dzięki niemu mamy możliwość udostępnienia tego największego zbioru ceramiki w Polsce, ukazującego różnorodność form artystycznych zabytków i specyficzny klimat Pokucia.

Zbiory sztuki cerkiewnej
Kolekcja sztuki cerkiewnej stanowi główny człon zbiorów Muzeum Historycznego w Sanoku. Licząca około 1500 numerów inwentarza, zawiera jedną z największych w polskich zbiorach muzealnych grupę ikon (700 sztuk), krzyży cerkiewnych ołtarzowych i procesyjnych, chorągwi malowanych na płótnie, szat, paramentów i ksiąg liturgicznych. Eksponaty pochodzą z obszaru południowo-wschodniej Polski, a ściślej z terenów na wschód od Nowego Sącza po granicę z Ukrainą, od połowy XV wieku objętego osadnictwem wołosko-ruskim. W ciągu dwustu lat trwającej migracji, z liczebną przewagą Rusinów, znacznie zatarły się różnice kulturowe obydwu grup etnicznych. Wspólny stał się język, od początku łączyła je prawosławna religia i obrządek. Częste i nieuzasadnione gramatycznie używanie słowa: "łem" (tylko, ale), dało początek rozpowszechnionej w XIX wieku nazwie: Łemkowie i całego obszaru przez nich zamieszkałego: "Łemkowszczyzna".
Zbiór sanocki gromadzono przed wojną w dwóch muzeach: w powstałym w 1930 roku Ukraińskim Muzeum "Łemkiwszczyna" z siedzibą w budynku plebani cerkwi greckokatolickiej i w powołanym w kwietniu 1934 roku, polskim Muzeum Ziemi Sanockiej, którego ekspozycję prezentowano na parterze renesansowego zamku. W ciągu kilku lat niezakłóconej działalności kulturalno-oświatowej obydwa muzea zebrały po kilka tysięcy eksponatów. Pierwsze miesiące wojny w historii polskiego muzeum zaznaczyły się ogromnymi stratami w liczbie zbiorów. W połowie 1940 roku w wyniku starań dyrektora muzeum "Łemkiwszczyna" Leona Getza, przeniesiono eksponaty ukraińskiego muzeum do zamku, połączono ze zbiorami polskiego muzeum, zmieniając jednocześnie nazwę na Ukraińskie Muzeum "Łemkiwszczyna" w Sanoku. Z końcem wojny, w czerwcu 1944, Niemcy wywieźli kilkaset najcenniejszych eksponatów, zniszczeniu uległy również księgi inwentarzowe. Po wojnie pozostałe zbiory obydwu muzeów zostały upaństwowione, a dla najliczniejszej grupy eksponatów sztuki cerkiewnej utworzono odrębny dział i ekspozycję ikon w zamkowych salach odrodzonego Muzeum Ziemi Sanockiej. W wyniku przesiedleńczych akcji miejscowej ludności wyznania greckokatolickiego, w pierwszych powojennych latach (1944-47) pozyskano wiele zabytków niszczejących w opuszczonych cerkwiach. Najliczniejszą grupę stanowiły ikony z miejscowości Weremień, Smolnik, Witryłów, Dobra Szlachecka, Pętna, Płonna, Ulucz, i Wysowa. Zabezpieczane zbiory przechowywano w dwóch składnicach muzealnych w Bieczu i w Sanoku, a pod koniec lat pięćdziesiątych, ostatecznie przeniesiono do Muzeum Ziemi Sanockiej, które w 1968 roku zmieniło swoją nazwę na Muzeum Historyczne. Szczególnym zainteresowaniem zwiedzających cieszą się ikony, które udostępniano wielokrotnie na wystawach czasowych w kraju i zagranicą między innymi w Holandii i w Niemczech. W dużym wyborze reprezentuje je obecna, stała ekspozycja w zamku poszerzona o pozostałe zabytki sztuki cerkiewnej z kolekcji naszego muzeum.