Siedzibą Muzeum Historycznego w Dukli jest XVIII-wieczna rezydencja magnacka, pałac i park rodu Mniszchów z II poł. XVIII wieku. W latach 1764-65 Jerzy August Wandalin Mniszech, marszałek nadworny koronny, starosta generalny wielkopolski i późniejszy kasztelan krakowski, oraz jego żona Maria Amalia z Brühlów przebudowali funkcjonującą tu wcześniej budowlę bastionową w okazały pałac z dwoma oficynami oraz ogrodem. Rezydencja Mniszchów wzniesiona w stylu „entre cour et garden” była jedną z piękniejszych w ówczesnej Polsce. W pałacu znajdowała się pokaźna galeria obrazów oraz biblioteka. Na usługach dukielskiego dworu Mniszchów pozostawała orkiestra, gwardia nadworna oraz straż szwajcarów. W nie istniejącym dziś budynku funkcjonował teatr. Całość założenia pałacowego uzupełniał wspaniały park o symetrycznym układzie alei, stawów oraz szpalerów drzew i kwiatów. W XIX wieku zespół pałacowy był własnością rodziny Męcińskich. Poważnie zniszczony w latach 40-tych XX wieku, został odbudowany po wojnie. Pałac i oficyny, gdzie mieści się dziś Muzeum Historyczne, mają monumentalny i zarazem surowy wygląd. W parku rosną piękne okazy dębów, lip, miłorzębów, wiązów, klonów i robini, w większości pamiętających czasy świetności XVIII-wiecznej rezydencji magnackiej. Odrestaurowany w latach 60–tych stał się siedziba Muzeum Braterstwa Broni. W 1992 roku Muzeum zmieniło swój charakter oraz nazwę. Dziś funkcjonuje pod nazwą Muzeum Historycznego – Pałac w Dukli, wciąż rozszerzając swa ofertę.
Muzeum posiada kolekcje militariów, zbiory związane z dawnymi właścicielami Dukli oraz szeroko pojęte regionalia.

Zasadniczym trzonem wystaw są eksponaty broni i sprzętu wojskowego używanego podczas walk prowadzonych w Karpatach w okresie I i II wojny światowej. W latach 1914-15 oraz w roku 1944 lesiste wzgórza Beskidu Niskiego stały się areną ciężkich walk, toczonych przez setki tysięcy żołnierzy niemieckich, austriackich, węgierskich, rosyjskich, czechosłowackich i sowieckich.