Ziemia tarnogórska pomimo wyeksploatowania złóż kruszcowych posiada jeszcze coś bardzo cennego, rozległy labirynt chodników, wyrobisk komorowch oraz sztolni. Podziemia zawsze budziły podziw i fascynacje ludzi dlatego też usilnie starano się aby ukazać twardy trud szerszemu społeczeństwu.

W okresie międzywojennym magistrat tarnogórski powołuje grupę ludzi, których celem było utworzenie obiektu podziemnego do zwiedzania.

Członkami zespołu byli: inż. Feliks Pietrucha. prof. Józef Potyka, Teodor Masch, Jan Nowak, Jan Musialik oraz Wincenty Zuber. Całością kierował burmistrz Tarnowskich Gór mgr Fryderyk Antes. Miasto otrzymuje nadanie górnicze na budowę kopalni, która po uruchomieniu miala ściągnąć liczne rzesze turystów, a tym samym podnieść miasto gospodarczo.

Wybuch wojny 1939 roku przerywa plany budowy. Wyrasta jakoby nowe pokolenie miłośników podziemi, którzy poznając podziemia podjęli inicjatywę udostępnienia podziemnego świata. Do nich należą: Wilhelm Błaszczyk, Bolesław Lubosz, Jerzy Spałek, Czesław Piernikarczyk, Franciszek Garus. W 1953 roku powstaje Stowarzyszenie Miłośników Historii i Zabytków Ziemi Tarnogórskiej, które stawia sobie jako cel odbudowę Kopalni Zabytkowej. Skupia wokół siebie wielu entuzjastów i zapaleńców odbudowy. Następuje bardzo intensywne badanie podziemi tarnogórskich. Wykupiono i zagospodarowano teren pod nadszybie szybu Anioł dzisiejszej Kopalni Zabytkowej. Powołuje się społeczny Komitet Budowy, który działa w ramach Stowarzyszenia jako jedna z sekcji. Od tej chwili datuje się nowy etap budowy. Powstaje własna brygada górnicza na czele której stanął wybitny fachowiec mgr inż. Franciszek Garus. Własna brygada Stowarzyszenia przystępuje do porządkowania trasy turystycznej pod ziemią w takim kształcie jak ją dziś widzimy.

Celem przyspieszenia prac Stowarzyszenie powołuje nowy skład Komitetu Odbudowy: naukowców, muzealników, historyków na czele którego stoi Czesław Piernikarczyk. Komitet Odbudowy poświęca wiele uwagi sprawom naukowym, zagadnieniom konserwatorskim, sprawom eksploatacji muzealnej i dlatego współpracuje z Polską Akademią Nauk, Akademią Górniczą oraz Muzeum Techniki w Warszawie. Równolegle z pracami własnej brygady górniczej Stowarzyszenia roboty wykonywane były przez inne branżowe Przedsiębiorstwa. Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Tarnogórskiej jako inwestor zabiega wszędzie o uzyskanie potrzebnych środków finansowych, ponadto rozpoznaje obiekty o zbliżonym charakterze.

Tempo prac gwałtownie się załamuje - wypływająca gwałltowna woda zawierająca części skały dolomitowej z gliną z wielką siłą porywa pracujących górników - kurzawka. W czasie tego wypadku ginie człowiek związany od początku z odbudową oddany temu celowi jeden z inicjatorów odbudowy górnik mgr inż. Franciszek Garus. Prace są wstrzymane na pewien okres czasu.

Stowarzyszenie zaangażowało do dalszego prowadzenia robót kierownika ruchu kopalni w osobie mgr inż. Stanisława Brzęczka, natomiast nad bezpośrednim prowadzeniem robót sztygara górniczego Erwina Freja.

W miejsce Społecznego Komitetu Odbudowy Kopalni Zabytkowej powołuje się Komitet Doradczy, który opiniuje projekty techniczne, kontroluje stan i jakość wykonywanych robót oraz organizuje robocze narady z wykonawcami.

Nakreślony termin otwarcia przez Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Tarnogórskiej na dzień 5 września stawał się realny. Tego dnia w 450-lecie istnienia górniczego miasta Tarnowskich Gór pierwsza grupa zjechała i zwiedziła zabytkową Kopalnię Kruszców w Tarnowskich Górach oprowadzana przez członków Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Tarnogórskiej.