Rodzinne zbiory astronomiczne i gnomoniczne (zegarów i przyrządów do wykreślania zegarów słonecznych) Przypkowscy udostępnili osobom zainteresowanym w 1909 r. Do dziś mieszczą się one częściowo w ich domu, a także w przyległym budynku poaptecznym z XVIII w., i są zawiadywane przez kolejnych przedstawicieli rodu Przypkowskich. Byli oni i są wybitnymi, światowej sławy, gnomonikami (dziełem Tadeusza Przypkowskiego jest m.in. zespół siedmiu zegarów na obserwatorium astronomicznym w Greenwich). Trzon zbiorów Muzeum stanowi największa na świecie kolekcja niemal wszystkich typów zegarów słonecznych z różnych stron świata (poziomych, pionowych, wielokrotnych, wysokościowych, równikowych), od XV w. do czasów współczesnych. Są w nich także przyrządy astronomiczne, gnomoniczne i inne instrumenty do mierzenia czasu, jak klepsydry, zegary ogniowe i zegary mechaniczne. Ozdobą kolekcji jest m.in.: zegar słoneczny wykonany w Pradze w XVII w., paryski XVIII-wieczny zegar z armatką, która strzelała o godzinie 12 w południe, a także mechaniczne zegary kominkowe, kopertowe, w tym damski zegarek-pektoralik z górskiego kryształu.

W budynku poaptecznym znajduje się ekspozycja wnętrz z XVII-XVIII w., których ściany zdobią m.in. rokokowe kurdybany (Muzeum posiada jedyny taki zbiór w kraju). Zbiory przyrządów farmaceutycznych oraz utensyliów gastronomicznych (rondli, kociołków, samowarów itp., a także kart restauracyjnych) eksponowane są w piwnicach.

Obejrzeć też można odtworzone wnętrza domu Przypkowskich z początku XX w., w których wystawiona jest część kolekcji - m.in. 50 modeli zegarów słonecznych zrobionych przez Feliksa Przypkowskiego na podstawie starych opisów.