Skansen zlokalizowany jest w południowo-zachodniej części Parku Kultury i Wypoczynku w Chorzowie, gdzie zajmuje obszar 25 ha. Teren ekspozycyjny (22 ha) kształtowano od roku 1961 wg założeń projektowych M. Suboczowej i A. Gorywody - przygotowano ziemię pod pola, łąki, przyzagrodowe ogródki, posadzono zieleń, zbudowano 3 stawy i ciek wodny, niezbędne do funkcjonowania młyna i folusza. Od 1964 r. gromadzone są tu zabytki drewnianego budownictwa wiejskiego z dwóch regionów: części Górnego Śląska (podregiony: beskidzki, pszczyńsko-rybnicki, lubliniecki, podgórski i przemysłowy) oraz regionu Zagłębia Dąbrowskiego. O takim zasięgu geograficznym skansenu zadecydował obszar dawnego woj. katowickiego (budownictwo zachodniej części Górnego Śląska przezentuje Muzeum Wsi Opolskiej w Bierkowicach). Skansen udostępniono zwiedzającym w 1975 r. Obecnie prezentowanych jest w nim 57 obiektów dużej i małej architektury.

Oba regiony reprezentują przede wszystkim zagrody chłopskie (chłopów bezrolnych, średnio zamożnych i bogatych. Są też: zagroda typu miejskiego i robotnicza z regionu Zagłębia Dąbrowskiego, zespół pasterski z podregionu Beskidu Śląskiego oraz zagroda robotników leśnych z podregionu lublinieckiego. Budynki składające się na zagrody pochodzą z różnych miejscowości danego podregionu, ale zestawione są zgodnie z miejscową tradycją i dawnym układem. Odtworzona też została tzw. mała architektura - płoty, mostki, bramy, studnie, kieraty, ule itp. Wnętrza mieszkalne i zabudowania gospodarcze wyposażone są w oryginalne meble, sprzęty i narzędzia, charakterystyczne dla danego regionu i podregionu. Na terenie skansenu znajdują się również obiekty sakralne (kościół p.w. św. Józefa Robotnika z Nieboczów - 1791 r. i kapliczki wiejskie), budynki użyteczności publicznej (karczma i areszt sołecki) oraz przemysłowe (garbarnia, kuźnie, wiatrak, młyn wodny). Sporą grupę zabytków stanowią wolno stojące spichlerze dworskie i plebańskie, które wprawdzie nie występowały w obejściach chłopskich, były jednak konstruowane zgodnie z zasadami budownictwa ludowego. W nich głównie urządzone są wystawy stałe: "Górnośląski Park Etnograficzny - historia i działalność", "Naczynia zasobowe na Śląsku", "Narzędzia rolnicze na Górnym Śląsku na przełomie XIX i XX wieku", "Tradycyjne rzemiosło ludowe - ginące zawody".