Wzniesiony w XVII w. zamek był wielokrotnie przebudowywany - obecne budowle i park mają wygląd, jaki nadano im na przełomie XIX i XX w., wnętrza jednak reprezentują różne style - od barokowego po eklektyzm i secesję. Już w okresie międzywojennym były one udostępniane do zwiedzania, a od 1944 r. zamek jest największym w naszym kraju muzeum-rezydencją. Salony, jadalnie, sala balowa, apartamenty prtwatne i przeznaczone dla gości urządzone zostały dobranymi do wystroju architektonicznego meblami, dziełami sztuki i rzemiosła (srebrami, porcelaną z Miśni, Wiednia i Delft, fajansami z Nieborowa, szkłem polskim). Znalazła w nich miejsce kolekcja zegarów z XVII-XIX w. oraz zabytkowych instrumentów muzycznych. Nie brak też pokoi Tureckich i Chińskich, w których eksponowane są zabytki sztuki i kultury Wschodu (m.in. wyroby z brązu, laki, porcelana, tkaniny). W Korytarzu Parterowym i Białym na I piętrze znajduje się galeria portretów rodzinnych Potockich i Lubomirskich, natomiast w Korytarzu Czerwonym - galeria malarstwa zachodnoeuropejskiego. Skrzydło południowe zamku zajmuje galeria rzeźb, wśród których znajduje się cenny marmurowy posąg Antonia Canovy, przedstawiający Henryka Lubomirskiego jako Amora. Piękno wnętrz reprezentacyjnych podkreślają słynne intarsjowne posadzki łańcuckie.

Jedną z największych atrakcji Łańcuta jest Powozownia, w której zgromadzono unikatowy w skali Europy zbiór ponad 70 zabytkowych pojazdów konnych z końca XVIII i początku XIX w. - paradnych i podróżnych karet, różnych typów powozów itp. Uzupełnieniem tej ekspozycji jest wystawa ozdobnych uprzęży i akcesoriów zaprzęgowych.