Mieści się w dawnej letniej rezydencji Jana Klemensa Branickiego, usytuowanej na sztucznej wyspie oblanej wodami kanałów, w 25-hektarowym parku . Pałac został zburzony w czasie I wojny światowej, a odbudowano go dopiero w latach 70. XX wieku.
Parter, mieszczący niegdyś apartamenty obojga Branickich, zajmuje ekspozycja mebli dworskich - od rokokowych po klasycznie eleganckie w stylu Ludwika XVI. Są tutaj także obrazy ( w tym portrety hetmana Branickiego i jego żony Izabeli), tkaniny, zegary, porcelana i drobne wyroby rzemiosła artystycznego od połowy XVII w. do końca XVIII w. Pierwsze piętro, gdzie dawniej mieściły się sypialnie i garderoby dla gości, zostało przebudowane i ma charakter reprezentacyjny. Pomieszczono tu garnitury mebli stylowych, będących współczesnymi replikami, oraz zabytki z przełomu XVIII i XIX w. i poł. XIX w.