Otwarcie odrestaurowanego Dworu Artusa uświetniło w 1997 r. obchody tysiąclecia Gdańska. Jest to jedyny zachowany zabytek spośród wielu dworów tego typu, wznoszonych w miastach nadbałtyckich jako miejsca spotkań bogatych mieszczan. Okazałym budowlom nadawano imię wodza Celtów - Artura, wielbionego przez stan rycerski, a także przez mieszczan, usiłujacych przejmować niektóre elementy rycerskiego etosu. Wielką gotycką halę gdańskiego Dworu Artusa zbudowano w latach 1476-1481. Zdobią ją m.in. obrazy, rzeźby, modele statków. Najwspanialszym jednak dziełem sztuki, jakie można w niej podziwiać, jest zabytek światowej klasy - przepiękny piec kaflowy, największy ze zbudowanych w epoce renesansu. Wzniesiony w 1545 r., blisko jedenastometrowy, zwężający się ku górze piec zdobi około 500 rzeźbionych, kolorowych, glazurowanych kafli z wizerunkami królów i alegorycznych postaci (ponad 460 to kafle oryginalne), a w jego zwieńczeniu umieszczono herby Gdańska, Prus Królewskich i Rzeczypospolitej. Całość tworzy niezrównane, absolutnie unikatowe dzieło artystyczne.

W skład zespołu Dworu Artusa wchodzi również kamienica z końca XIV w. (tzw. Nowy Dom Ławy), przebudowana w stylu barokowym, z wnętrzem zwanym Sienią Gdańską, w którym obejrzeć można historyczny wystrój z XVII i XVIII w. Oprócz wnętrz, które są niewątpliwie największą atrakcją, prezentowana jest w Dworze Artusa ekspozycja stała "Z dziejów Dworu Artusa w Gdańsku".