Muzeum Hymnu Narodowego zostało założone w 1978 r. w dworku zbudowanym na początku XVIII w., przebudowanym w połowie tego stulecia przez rodzinę Wybickich, a następnie w 1906 r. przez rodzinę Dahlweidów. W latach 1977-1978 zrekonstruowano wnętrza wg stanu z lat 1741-1783. Gromadzone są w nim pamiątki po twórcy polskiego hymnu - Józefie Wybickim i wybitnych postaciach z jego epoki, dokumenty dotyczące historii Mazurka Dąbrowskiego, a także elementy wyposażenia dworu z XVIII i początku XIX w. W zbiorach znajdują się: meble, dywany, XIX-wieczne obrazy i kilimy o tematyce patriotycznej, broń (szable i pistolety z XIX w.), biżuteria patriotyczna z okresu powstań narodowych, medale pamiątkowe, telegramy i karty pocztowe o charakterze patriotycznym z początku XX w., dzieła literackie i plastyczne inspirowane Pieśnią Legionów Dąbrowskiego. Najważniejszą kolekcją Muzeum są muzykalia patriotyczne. Tworzą ją: śpiewniki i nuty polskich pieśni (w tym nuty i tekst Mazurka Dąbrowskiego wydane w Paryżu w 1826 r. w języku polskim i francuskim oraz dwie trawestacje hymnu wydane w Niemczech w XIX w.), słowa hymnów innych państw wzorowane na hymnie polskim, różne wersje Mazurka powstające w XIX w., najstarsze płyty gramofonowe z nagraniami polskich pieśni hymnicznych (takich jak "Rota", "Chorał", "Warszawianka", "Boże coś Polskę" i "Jeszcze Polska nie zginęła"), gramofony z początku XX w. (w tym unikatowy gramofon miniaturawy i dwie miniaturowe płyty z nagraniem hymnu).