XVIII-wieczny, późnobarokowy pałac otoczony parkiem został przebudowany w końcu XIX i na początku XX w. przez potomka wielkiego arystokratycznego rodu Zamoyskich - Konstantego (1846-1923). W rezultacie powstało duże założenie składające się z budynku pałacowego, kaplicy wzorowanej na kaplicy królewskiej w Wersalu, Teatralni, dwóch oficyn i dwóch kordegard, stajni i powozowni. Park w części środkowej, ozdobionej fontanną skopiowaną z fontanny wersalskiej, ma charakter ogrodu francuskiego, w dwóch pozostałych - ogrodu włoskiego i parku leśnego. W pałacu, urządzonym z wielkim przepychem (klatka schodowa i kominki z marmuru, piece z kafli miśnieńskich, dwubarwne parkiety, dywany wschodnie, lustra w złoconych i rzeźbionych ramach, stylowe meble), Zamoyski zgromadził ogromną kolekcję obrazów (około 1000, przeważnie kopii, m.in. zamawianych w Luwrze, galeriach włoskich i drezdeńskich). Kolekcjonował nie tylko dzieła sztuki - zebrał około 4000 wałków do organioli i pianoli, a w jego parotysięcznym zbiorze fotografii znajdują się podobizny całej arystokracji polskiej oraz cesarzy, królów i książąt panujących w Europie na przełomie XIX i XX w. Te wyjątkowe zbiory, cały pałac i park przetrwały prawie nienaruszone do naszych czasów i są udostępnione do zwiedzania.