Muzeum Narodowe w Krakowie szczyci się największą w Polsce kolekcją prac Stanisława Wyspiańskiego, jednego z najwybitniejszych artystów polskiego modernizmu. Jego bogatą twórczość, z wyjątkiem mieszczących się w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie monumentalnych dzieł, prezentowało poświęcone mu muzeum monograficzne, otwarte przed dwudziestoma laty przy ul. Kanoniczej.
Aktualną siedzibą Muzeum Stanisława Wyspiańskiego jest zabytkowa kamienica przy ul. Szczepańskiej 11, podarowana Muzeum Narodowemu w Krakowie przez Włodzimierę i Adama Szołayskich w 1904 roku.
Przestrzeń ekspozycyjną Kamienicy Szołayskich stanowi ciąg sal o układzie amfiladowym, na dwóch piętrach połączonych drewnianą klatką schodową. Ściany niektórych pomieszczeń obu kondygnacji zdobi odkryta i zrekonstruowana polichromia z różnych epok.
Konieczność przeniesienia Muzeum Stanisława Wyspiańskiego do Kamienicy Szołayskich, tradycyjnie związanej z kolekcją Feliksa „Mangghi” Jasieńskiego, zdecydowała o podziale przestrzeni ekspozycyjnej na dwie części. Przeważającą większość pomieszczeń wypełnia kolekcja prac Stanisława Wyspiańskiego. Natomiast trzy sale II piętra – wystawa (obecnie w trakcie przygotowań) poświęcona wielkiemu kolekcjonerowi i mecenasowi sztuki, któremu Muzeum Narodowe w Krakowie zawdzięcza m.in. wiele znakomitych dzieł Wyspiańskiego.Kraków czasów Wyspiańskiego ukazuje umieszczona na klatce schodowej galeria fotografii Ignacego Kriegera.
Nowa ekspozycja Muzeum Stanisława Wyspiańskiego prezentuje w ujęciu chronologicznym najważniejsze tematy w twórczości artysty.
W ośmiu salach I piętra pomieszczono eksponaty związane z edukacją artysty, jego podróżami artystycznymi oraz współpracą z Janem Matejką i Józefem Mehofferem, a także oryginalne projekty wnętrz oraz sztukę użytkową powstałą na zamówienie Zofii i Tadeusza Żeleńskich oraz Domu Towarzystwa Lekarskiego, którego najpiękniejszą ozdobą i najcenniejszym dziełem był witraż Apollo.
W tej części ekspozycji pokazano również autoportrety Wyspiańskiego i portrety jego przyjaciół oraz prace związane z teatrem: kostiumy, elementy scenografii, projekty, obrazy i rysunki, autorskie druki dramatów, karykatury, portrety i afisze.
Ostatnie pomieszczenie w amfiladzie pierwszej kondygnacji – przeznaczone na wystawy czasowe – zajmuje pierwsza z nich, pod roboczym tytułem „Działalność Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa dla Muzeum Narodowego w Krakowie”.
Wyeksponowany w holu pomiędzy piętrami fragment projektu witraża przeznaczonego do bazyliki Franciszkanów Bóg Ojciec – Stań się zapowiada obecną na II piętrze prezentację dokonań Wyspiańskiego w dziedzinie dekoracji krakowskich świątyń – franciszkanów i dominikanów.
Kolejna z dziewięciu sal tej kondygnacji, zwana „Szafirową pracownią” poświęcona jest życiu prywatnemu artysty i tematowi macierzyństwa. Znajdujemy tu portrety żony i dzieci – najbardziej znany i popularny motyw, często podejmowany przez malarza – a także osobiste pamiątki i fotografie rodziny.
Odrębną całość stanowią dzieła związane z „Wawelem Wyspiańskiego”, a wśród nich dotąd nie pokazywany fragment dokumentacji fryzu z Sali Poselskiej na Wawelu. Na podkreślenie zasługuje fakt, że w nowej ekspozycji znajduje się około 30 nie prezentowanych dotąd prac artysty; obok dzieł znanych, także nieznane, po konserwacji, jak również prace czasowo udostępnione przez prywatnych kolekcjonerów.