Drewniany, jednopiętrowy, dwór z charakterystycznym gankiem przykrytym dwuspadowym dachem wspartym na dwóch kolumnach, to przykład typowej w krajobrazie polskim wiejskiej siedziby szlacheckiej, wielokrotnie uwiecznianej w dziełach malarzy, pisarzy i poetów. Niegdyś dworów takich budowano wiele, po II wojnie większość została rozebrana lub popadła w ruinę. Zachowany w bardzo dobrym stanie XI-wieczny Dwór w Dołędze jest więc zabytkiem cennym dla każdego, kto chciałby poznać bliżej warunki życia, upodobania i mentalność ziemiaństwa polskiego - warstwy, która odegrała ogromną rolę w polskiej historii i kulturze. Siedziba jest skromna - budynek frontowy, w którym mieściły się pokoje reprezentacyjne (jadalnia, salon, gabinet) połączony jest z dwiema oficynami przeznaczonymi na pokoje prywatne i pomieszczenia gospodarcze. Otacza go park, a właściwie naturalny las, w którym stoi XIX-wieczna kapliczka ufundowana przez właścicieli Dołęgi.

Dwór otwarto dla zwiedzających w 1981 r. Wnętrza zostały odrestaurowane i wyposażone tak, by oddawały wygląd i klimat przeciętnego domu ziemiańskiego. Wszystkie pomieszczenia, których pierwotne funkcje zostały zachowane, urządzono XIX-wiecznymi meblami. Zadbano też o drobiazgi podkreślające atmosferę panującą w dworkach szlacheckich. Serwantkę w salonie wypełniają pamiątki związane z polskimi powstaniami narodowymi, będącymi świadectwem patriotyzmu gospodarzy, szczególnie akcentowanego przez ziemiańskie rody w XIX w. - okresie, kiedy Polska pozbawiona była własnego państwa.