Muzeum, założone w 1962 r. w głównym mieście Okręgu Miedziowego, od początku specjalizowało się w zagadnieniach związanych z wydobywaniem, obróbką i wykorzystaniem metali nieżelaznych i do 1975 r. nosiło nazwę Muzeum Miedzi. Następnie uzyskało status Muzeum Okręgowego, ale w 1996 r. powróciło do nazwy pierwotnej. Mimo dość wyraźnie określonego profilu, jest to placówka wielodziałowa. W Dziale Historii gromadzone są materiały dotyczące Legnicy i innych miast śląskich (malarstwo, grafika, fotografie, pocztówki, mapy, plany), wyroby rzemiosła oraz detale architektoniczne z XIII-XIX w. Dział Archeologii zbiera zabytki kultury materialnej od epoki kamienia po średniowiecze z terenu Legnicy i okolic (posiada m.in. bogaty zespół naczyń średniowiecznych). W Dziale Sztuki znajdują się wyroby artystyczne i użytkowe z miedzi oraz jej stopów z XVI-XX w., w tym przedmioty kultowe i elementy wyposażenia świątyń, a ponadto wyroby z cyny, kolekcja polskich i europejskich rzeźb z brązu z XVIII-XX w., kolekcja polskich i europejskich miedziorytów obejmująca również współczesność, wyroby ze srebra z XVI-XX w. (w tym prace nagrodzone na Ogólnopolskich Przeglądach Prac Złotniczych, odbywających się w Legnicy od 1980 r.).

Zbiory prezentowane są w siedzibie Muzeum - dawnym pałacu opatów lubiąskich, wzniesionym w 1728 r. w stylu barokowym, odbudowanym w latach 1963-1969.