Polka, Żydówka, ocalała z zagłady. Urodziła się 20 marca 1873 roku w Warszawie. Zmarła 18 grudnia 1976 roku. Przed ukończeniem siedemnastego roku życia została wydana za mąż. Doczekała się trojga dzieci, w tym najstarszego Henryka [Berlewiego, ur. 1894 r.]. W 1928 roku, już jako wdowa, wyemigrowała do Francji. Podczas okupacji hitlerowskiej była przetrzymywana wraz z jedyną córką w więzieniu we Francji. Po zakończeniu II wojny światowej pomagała jej ofiarom, pracując społecznie w Nicei. W 1952 roku namalowała swój pierwszy obraz, którym zachwycił się Henryk, co dało początek jej drodze artystycznej. Dwa lata później debiutowała wystawienniczo w Galerii M. Bénézit w Paryżu, a w 1955 roku uczestniczyła w zbiorowej wystawie Odkryć (Découvrir) w Galerii Charpentier. W 1965 roku wzięła udział w wystawie Peinture naïve w La Boetie Gallery w Nowym Jorku. Od roku 1958 wystawy jej prac odbywały się regularne. Czterokrotnie brała udział w paryskim Salon des Indépendants. Do 1970 roku doczekała się ponad 30 wystaw na całym świecie. Najczęściej jej twórczość była prezentowana w kontekście sztuki naiwnej, bardzo popularnej w drugiej połowie XX w. Część krytyków odżegnywała się od takiej stygmatyzacji twórczości Hel-Enri. Andrzej Osęka pisał w „Przeglądzie Kulturalnym”: Mimo braku studiów malarskich, mimo tak późno ujawnionego talentu, Hel Enri trudno zaliczyć do plastyków zwanych prymitywami. W jej malarstwie czuje się niewątpliwą kulturę plastyczną, kulturę jakże obcą tym środowiskom, które wydały Celnika Rousseau, Ociepkę, Nikifora.” Sama Hel-Enri określała swoje prace mianem Zielnika. Malowała głównie na papierze o małych formatach. Używała akwareli, pasteli, pisaków, rzadziej malowała farbą olejną na płótnie.
"Hel Enri wchodzi na francuską scenę artystyczną w 1954 roku, co jest znamienne. Jesteśmy już po zdefiniowaniu sztuki przez surrealistów jako psychicznego automatyzmu, po wstrząsie, jakim była agresja nazistów skierowana przeciw każdej, także artystycznej, odmienności. Jean Dubuffet wprowadził do dyskursu artystycznego określenie art brut i sam próbował w swoim malarstwie uwalniać spontaniczną pierwotną energię, nie skrępowaną kulturą”.
Patrz: D. Jarecka, Mowa kwiatów, "Hel Enri. Potęga koloru", kat. wyst. Wejman Gallery, Warszawa 2019, s. 16
W przypadku braku konta prosimy o rejestrację.
Prosimy wybrać poniższy link „przypomnij hasło” i wypełnić tylko pole adres e-mail.
22 818 94 68 (poniedziałek - piątek: 10:00 - 17:00)
email: aukcje@artinfo.pl