Urodził się w Nowym Sączu, ukończył szkołę muzyczną a następnie Wydział Malarstwa i Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1965). Zadebiutował w 1967 filmem animowanym Fobia. Był współzałożycielem kabaretu "Zdrój Jana" działającego w "Klubie pod Ręką". Później pod tą samą nazwą powstał zespół "Zdrój Jana".
Od roku 1977 realizował filmy techniką noncamerową poprzez malowanie poszczególnych kadrów na taśmie filmowej bez użycia kamery. Współzałożyciel Studia Filmów Animowanych w Krakowie. Był wielokrotnie nagradzany na polskich i międzynarodowych festiwalach filmowych. Zmarł podczas prac nad 13. odcinkiem Polskiej Kroniki Non-camerowej.
Antonisz był artystą łączącym wiele specjalności. Sam pisał scenariusze do swoich filmów i sam je realizował, Komponował też do nich muzykę. W 1977 roku w swoim manifeście artystycznym sformułował wizję filmu tworzonego bezpośrednio na taśmie filmowej i odtąd konsekwentnie realizował filmy tą techniką. Polegała ona na rezygnacji z użycia kamery - poszczególne klatki były rysowane, malowane, bądź wydrapywane na taśmie.
Fascynowały go urządzenia mechaniczne. Jeszcze na studiach zbudował z dwóch rowerów "samochód", wzbudzając sensację gdy przyjeżdżał nim na zajęcia. Sam konstruował różne "maszyny filmowe", wykorzystywane przy pracy nad filmami noncamerowymi. Jedną z nich był antoniszograf fazujący – urządzenie wydrapujące na taśmie filmowej serie klatek z płynnym przejściem między dwiema skrajnymi klatkami. Skonstruował też prototyp chropografu, przenoszący obrazy na kawałki celuloidu w postaci bardziej lub mniej szorstkich powierzchni - miał służyć niewidomym.
Antonisz był wielokrotnie nagradzany na festiwalach krajowych i zagranicznych, m.in. w 1980 roku Złotym Lajkonikiem na festiwalu w Krakowie za Ostry film zaangażowany oraz Grand Prix festiwalu w Oberhausen w 1984 za Polską Kronikę Non-camerową nr 6 (1983).