Urodził się w Rzymie w 1971 roku. Mieszka i pracuje w dwóch miastach w Rzymie i Warszawie. Z wykształcenia socjolog z tytułem magistra psychologii pracy. Jako artysta wizualny pasjonuje się podróżami po świecie i są to zazwyczaj krótkotrwałe zagraniczne pobyty, co w rzeczywistości przekłada się na jego sztukę, ktora jest osobistą podróżą w przeszłość i przyszłość poprzez teraźniejszość.
Marco Angelini w swoich pracach bada metropolię jako zjawisko społeczne ulegające nieustannym procesom transformacji. Miasto stanowi dla niego scenerię, w której nieuświadomione pragnienia współistnieją z nowymi możliwościami, jakie daje rozwój technologii. Staje się tym samym ośrodkiem, a jednocześnie idealnym siedliskiem wszelkich ludzkich paradoksów i sprzeczności. Artysta używając w swoich pracach surowców pochodzących z recyklingu, pozornie niepotrzebnych przedmiotów, a także farby, rozmaitych pigmentów i klejów sprawia, że płaszczyzna malarska przeistacza się w miejsce spotkania form i materii, a także znaków oraz znaczeń. Angelini – daleki od krytyki i ideologizowania – mocno wierzy w to, że sztuka ma do odegrania ważną rolę społeczną: ma przywrócić widzialność rzeczom, zwracać uwagę i w ten sposób tworzyć nowe możliwości współdzielenia, porozumienia i zadawania pytań.
Kolejne etapy poszukiwań artystycznych Angeliniego skupiają się na podwójności materii, zagadnieniu pamięci, relacji między materią a czynnikami, które ją zaburzają, a więc czasem, przestrzenią, miastem, Człowiekiem.
W swoich badaniach zmierza się niejednokrotnie z różnymi stopniami trudności, które często zachodzą jednocześnie: pomiędzy sztuką i przyrodą, międzyreligijnym dialogiem i wymiarem sacrum, sztuką i nauką.
W serii Solar Panels, artysta wykorzystał zużyte panele fotowoltaiczne, które nie dają już światła, jednak w pracach Angeliniego ich popękana, pełna chropowatości powierzchnia migocze i błyszczy, a kompozycja obrazów i zastosowane kolory nawiązują do fenomenu rozszczepienia światła. Wyraża różne interpretacje kwestii środowiskowych.
Abstrakcyjna forma doskonale interpretuje jego płynną i zmienną poetykę, która sugeruje istnienie wielu rzeczywistości.
Uczestniczył w kilku projektach integracji społecznej i dywersyfikacji odbiorców sztuki we Włoszech i w Polsce. Pracował z dziećmi o różnym stopniu niepełnosprawności. W warunkach dyskomfortu i niedyspozycji fizycznej, prowadził warsztaty malarskie i dyskusje grupowe, w celu zbadania znaczenia malarstwa i jego wpływu na autonomiczne doświadczenia.
Sztuka Angeliniego cieszy się zainteresowaniem wielu kolekcjonerów, a jedno z jego dzieł należy do prestiżowej kolekcji prywatnej Fondazione Roma (Palazzo Sciarra). Od 2006 roku artysta zrealizował kilkanaście wystaw indywidualnych w wielu miastach Europy (w Rzymie, Mediolanie, Warszawie, Londynie i Bratysławie). Wziął udział w licznych wystawach zbiorowych zarówno w instytucjach publicznych, jak i w prywatnych galeriach, m.in. w Nowym Jorku, Waszyngtonie, Tel Awiwie, Warszawie, Zamościu, Szczecinie, Monachium, Essen, Londynie, Brukseli, Rzymie, i w Lukka.
Wśród najważniejszych wystaw Angeliniego na uwagę zasługuje udział w 54. Biennale w Wenecji w 2011 roku (Pawilon Italia nel mondo) dzięki wsparciu Włoskiego Instytutu Kultury w Warszawie, wystawa indywidualna w Museo Carlo Bilotti w Rzymie w roku 2015, udział w 11. Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Wizualnej inSPIRACJE / Oksydan w Szczecinie w 2016 roku, instalacja Solchi Urbani (Bruzdy Miejskie) w muzeum sztuki nowoczesnej i współczesnej Museion w Bolzano (Passage di Museion) w roku 2017, wystawa indywidualna w Museo Laboratorio di Arte Contemporanea na rzymskim Uniwersytecie La Sapienza w marcu 2018 roku, wystawa indywidualna Pamięć form w listopadzie 2019 w muzeum Bastion 23 – Palais des Raïs w Algierze z okazji 15. edycji Giornata del Contemporaneo zorganizowanej przez Ambasadę Włoch oraz Włoski Instytut Kultury w Algierze, we współpracy z Ministerstwem Kultury. Artysta współpracuje również z galerią Novus Art Gallery w Abu Dhabi.
Tegoroczne Biennale w Wenecji wychodzi poza granice Włoch. Z okazji 150. rocznicy zjednoczenia Włoch możemy oglądać projekt „Biennale w Wenecji: włoski pawilon na świecie” (Padiglione Italia nel mondo, Biennale 2011). Do projektu Biennale włączona została sieć włoskich Instytutów Kultury (IIC). To szansa dla środowiska współczesnych włoskich artystów pracujących za granicą – możliwość zaprezentowania prac, pokazania wielości i różnorodności twórczych dróg i wyborów, próba uchwycenia dialogu kultur.
Prace wyróżnionych przez Sgarbiego artystów prezentowane są na wystawach w poszczególnych placówkach Instytutu Kultury, a także w ramach projekcji wideo we włoskim pawilonie na Biennale, oraz na stronie internetowej Biennale.
Marco Angelini prezentuje swoje prace na wystawie we Włoskim Instytucie Kultury w Warszawie. Artysta podkreśla związek z Polską, z jej kultura i sztuką, widoczny mimo uniwersalności jego dzieł.
Trawienie świata.
Sztuka i medycyna, sztuka i nauka - w swoim najnowszym cyklu prac Marco Angelini bada związki między tymi z pozoru dalekimi od siebie dziedzinami. Odnajduje inspiracje w badaniach naukowych, w eksperymentach fizycznych, w świecie medycyny. Dla artysty punktem wyjścia dla obrazu może być kwestia wyzwalania energii, przetwarzania jej na światło, czy zagadnienie nieskończoności. W swoich pracach jak choćby w „Centrum nuklearnym” (Centrale nucleare), w „Zagadnieniu nauki” (Quesito scientifico) porusza problemy współczesnego świata – pokazuje zagrożenia i nadzieje związane z rozwojem nowych technologii. Jego prace, czasami czysto abstrakcyjne, czasami balansujące na granicy abstrakcji i figuracji, są poetyckim zapisem osobistego przeżywania rzeczywistości. Jak pisał krytyk Alessio Consentino, Angelini „sztukę postrzega jako proces trawienia świata”. Artystę fascynują zmiany zachodzące w naturze. Stara się zgłębić te struktury chaosu. W pięknej, metaforycznej pracy „Terramotus”, uzmysławia nam jak trzęsienie ziemi zmienia zastane struktury – zachowuje stare, hibernując je pod powierzchnią nowo naniesionych warstw, nowych struktur. Na jego obrazie, tak zasuszone rośliny przypominają tajemnicze, zahibernowane organizmy, oazy rozsypane pośród pisków pustyni. Co kryją? Tajemnice ewolucji, zagadki cywilizacji? Dopatruję się związków z nauką, z systemem komórek, zapisem genetycznym, który jest przecież tak malarski, i tak tajemniczy, nadal niezgłębiony. Przecież wciąż jeszcze nie rozumiemy 98 % zapisu genetycznego.
„Chcemy wierzyć, że istnieje jakiś uniwersalny klucz – pisał Jan Tarsin w 1983 r. – którym będziemy mogli otworzyć i wyjaśnić najtrudniejsze, najbardziej skomplikowane, dziś dla nas niedostępne tajemnice. Z drugiej strony wiemy, że natura organizując coraz to nowe wyższe związki i zjawiska czyni to niemal wyłącznie poprzez komplikowanie motywów działań, wzajemnych uwarunkowań i powiązań. Komplikacja jest więc ceną za coraz wyższy poziom organizacji natury. (…) Podobne procesy zachodzą w sztuce, choć ich efekty są o wiele bardziej wieloznaczne i problematyczne. (…) Natura komplikuje swoje twory, gdyż mają one spełniać coraz to nowsze, coraz bardziej złożone zadania i osiągnąć coraz różnorodniejsze, czasem niemal przeciwstawne sobie cele. W sztuce podobne procesy udają się tylko tym, którzy potrafią ominąć pułapki zastosowane przez eklektyczne formalno – stylowe mariaże. Którzy sprzeczności rodzącej się komplikacji potrafią stopić w monolityczną tendencję niezależną od jakichkolwiek formalnych uwarunkowań”. Nie wiem, czy Marco Angelini zna pisma profesora Tarsina, ale wiem, że ceni jego malarstwo, że świadomie odwołuje się do jego prac. Co do celu - tak, jak Tarsin stara się ogarniać na płótnie systemy chaosu. Dotykając zagadnień naukowych, sięgając do tematyki ze świata medycyny czy fizyki, Angelini prowadzi z widzem dialog. Jest artystą, więc obrazuje wybrane problemy w indywidualny, oryginalny, czasami zaskakujący sposób. O to chodzi, bo przecież jak głosił Platon w pewnym momencie umysł ludzki w swoich poszukiwaniach naukowych dochodzi do ściany i wtedy należy sięgnąć do poezji, sztuki, metafizyki. Nie oczekujmy, że nauka dostarczy nam dowodów na istnienie absolutu, bo nauka nie jest jedynym sposobem poznawania świata.
Do tego najnowszego, „naukowo – medycznego” cyklu prac Angelini dołącza dwa płótna: „Italia” i „Polonia”. Jakby obok, jakby trochę nie w temacie, są jednak dobrym dopełnieniem jego artystycznych i kulturowych poszukiwań. W obrazie „Polonia” łączy wpływy sztuki włoskiej i polskiej. Nawiązuje do malarstwa Luigi Fontana, do naszej martyrologii, i do polskiego artysty Jerzego Ryszarda Zielińskiego cytując jego słowa: „Chcę poprzez obrazy dogadać się z ludźmi”.
Warto tu przywołać inną wypowiedź Zielińskiego, wydaje się, bardzo bliską Angeliniemu:
„Chcę mówić, co o tym świecie myślę. Bo przecież żyję, więc muszę to robić”.
Małgorzata Czyńska
2022 - Galeria Włoskiego Instytutu Kultury w Santiago - (Chile)
2021- Galleria Triphè - Rzym
2021 - Galeria Elektor, Warszawa;
2021 - Galeria Fidia, Rzym;
2020 - Galeria Borghini, Rzym;
2020 - Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Pałac Boccella - Lukka (Florencja);
2019 - FAO, Rzym;
2019 - Muzeum Bastion 23, Palais des Raïs - Algeria;
2019 - Galeria T24, Rzym;
2019 - Galeria André, Rzym;
2019 - RAW, Kompleks Monticello, Rzym;
2019 - Kościół San Francesco, Cortemilia (Cuneo), Piemonte;
2019 - Galeria Fondamenta, Rzym;
2019 - galeria Apteka Sztuki, Warszawa;
2019 - galeria T24 Spazio Arte, Rzym;
2019 - galeria Borghini arte contemporanea, Rzym;
2018 - galeria FACTO, Montelupo Fiorentino, (Florencja);
2018 - Muzeum Laboratorium Sztuki Współczesnej, Uniwersytet Sapienza -Rzym;
2017 - Muzeum Sztuki Współczesnej, Bolzano;
2017 - galeria Andre’, Rzym;
2017 - galeria Włoski Instytut Kultury, Kraków;
2017 - galeria MAEC, Mediolan;
2017 - galeria Novus Art Gallery, Abu Dhabi;
2017 - Relais Rione Ponte, galeria Emmeotto, Rzym;
2017 - galeria Bank Fideuram, Rzym;
2016 - galeria Transformer, Waszyngton;
2016 - galeria 13 Muz, Szczecin;
2016 - galeria Nowe Miejsce, Warszawa;
2015 - Muzeum Carlo Bilotti, Rzym;
2015 - Dom Artysty Plastyka, Warszawa;
2015 - Clio Art Fair, Nowy Jork;
2015 - con TEN porary words of art, Rzym;
2014 - Affordable Art Fair NY, galeria Onishi, Nowy York;
2014 - galeria Fz kunst, Essen;
2014 - galeria André, Rzym;
2013 - Galleria André, Rzym;
2013 - Onishi Gallery,Nowy Jork;
2012 - Namal Yafo Hangar 1,Tel Aviv;
2012 - halle 50 Domagkateliers, Monachium;
2012 - Croissant Gallery, Bruksela;
2011 - Pawilon „Włochy na Świecie”, 54° Biennale w Wenecji;
2011 - Parallax AF, Royal Opera Arcade, Londyn;
2011 - b>gallery, Rzym
2010 - Pałac Prymasowski, Bratysława;
2010 - Galeria Art New Media, Warszawa;
2010 - galeria Andre, Rzym;
2009 - FabbricArt, Rzym;
2009 - Galeria, Warszawa;
2009 - The Brick Lane Gallery, Londyn;
2008 - White Cube 3, Rzym;
2008 - Galeria Zamojska, Zamość;
2008 - Pracownia Galeria, Warszawa;
2007 - Fabs Gallery, Warszawa;
2007 - Onishi Gallery, Chelsea, Nowy Jork;
2007 - 13 Gallery, Warszawa;
2007 - Galeria Crispi, Rzym;
2006 - Palazzo della Ragione, Mantovie;
2006 - Galeria Gard, Rzym;
2005 - Galleria Art -in, Rzym;
2004 - Biennale delle Arti dell’Unità d’Italia, Reggia di Caserta.
W przypadku braku konta prosimy o rejestrację.
Prosimy wybrać poniższy link „przypomnij hasło” i wypełnić tylko pole adres e-mail.
22 818 94 68 (poniedziałek - piątek: 10:00 - 17:00)
email: aukcje@artinfo.pl