Olivier Debré urodził się 14 kwietnia 1920 roku w VII dzielnicy Paryża jako syn pary lekarzy. Ojciec jego matki był stosunkowo znanym malarzem francuskim, a jej bracia architektami. Zaczął malować jako sześcioletni chłopiec z pełną aprobatą najbliższej rodziny. W roku 1937 został przyjęty do paryskiej szkoły sztuk pięknych i rozpoczął studia w sekcji architektury, jednocześnie w Paryżu odbywała się Pierwsza Wystawa Międzynarodowa Sztuki i Techniki. To właśnie wtedy nastolatek zetknął się z twórczością Pabla Picassa, który odcisnął silne piętno na początkowej twórczości artysty. W tym samym roku zwiedził Włochy i odbył pierwszą w życiu podróż do Londynu, doświadczenia te dodatnie wpłynęły na poszerzenie jego świadomości. W następnych latach, początkujący artysta niezależnie od studiów w paryskiej szkole sztuk pięknych, zapisał się do pracowni Le Corbusiera oraz uzyskał dyplom licencjaty z historii na Sorbonie. W miesiącach poprzedzających wyzwolenie Paryża w sierpniu 1944 roku aktywnie uczestniczył w Ruchu Oporu i uczestniczył w walkach na barykadach, w wyniku których został poważnie zraniony i w efekcie przebywał w szpitalu przez kilka miesięcy. Doświadczenie to, jak również wrażliwość na Holokaust, szczególnie wyostrzona wśród rodzin pochodzenia żydowskiego : wpłynęły na kierunek jego poszukiwan w sztuce w okresie powojennym. Pierwsze znane rysunki Oliviera Debré mają charakter dramatyczny i są projekcją jego wyobraźni na temat obozów koncentracyjnych oraz relacji więzień-oprawca. W roku 1949 odbywa się jego pierwsza wystawa indywidualna w galerii Bing w Paryżu oraz zostaje zaproszony do udziału w Salonie d’Automne, który cieszył się jeszcze w tym okresie dobrą sławą. W roku następnym jego dzieło po raz pierwszy zostało zaprezentowane po drugiej stronie Atlantyku, w Perspectives Gallery w Nowym Jorku. Lata 50. przyniosły artyście kolejne zaproszenia do aktywnych podówczas salonów artystycznych oraz zauważony został przez właścicieli galerii promujących młodych artystów. Lata 60. zaznaczyły się w życiu artysty kolejnymi kontaktami międzynarodowymi i wystawami poza granicami Francji, a w twórczości pojawiła się tendencja do pracy na coraz większych formatach oraz posługiwanie się coraz większymi płaszczyznami czystego koloru. Lata 70. przyniosły uznanie instytucji oficjalnych i w roku 1984 Olivier Debré należał do delegacji 12 artystów francuskich wysłanych oficjalnie przez Rząd Francuski z cyklem wystaw do Nowego Jorku obok Christiana Boltansky’ego, Annette Messager, Bena czy Roberta Combasa. Był w tym składzie niewątpliwie seniorem, co było jednoznaczne z uznaniem dla uniwersalizmu jego malarstwa, które rzeczywiście w tym momencie coraz bardziej zbliżało się do Color Field w europejskiej wersji. Późne lata 80. i okres lat 90. przyniosły artyście szereg oficjalnych zamówień, typu kurtyna Comédie Française w Paryżu, czy kurtyny dla Opery w Szanghaju czy Hong-Kongu. Jako uznany artysta, cieszący się sławą i uznaniem w ojczystym kraju 17 marca 1999 roku Olivier Debré został wybrany na członka Akademii Francuskiej, sekcji sztuk pięknych. Niestety, ciężko chory na raka nie doczekał się objęcia fotelu „Akademika”, zmarł w Paryżu 1 czerwca 1999 roku.