Urodził się w 1912 r w Łoździejach na Litwie Kowieńskiej, zmarł w 1997 r w Łodzi. Studia w warszawskiej ASP w pracowniach Felicjana Kowarskiego i Leonarda Pękalskiego. Dyplom z malarstwa uzyskał w 1946 r. W 1937 r wziął udział w ekspozycji polskiego malarstwa na Wystawie Światowej w Paryżu. Po wojnie współorganizował i zakładał w Łodzi uczelnię artystyczną - obecną Akademię Sztuk Pięknych. Z łódzką uczelnią związany był przez 37 lat. Był tam profesorem i pierwszym rektorem z wyboru. W 1956 r, w Łodzi, wziął udział w wystawie Grupy Łódzkich Plastyków obok Stanisława Fijałkowskiego, Lecha Kunki, Antoniego Starczewskiego, Teresy Tyszkiewicz i Stefana Wegnera. Na początku malował pod wpływem impresjonizmu. Eksperymenty z formą i kolorem zainicjowały kierunek określony przez Strzemińskiego jako solaryzm. W tym okresie malował abstrakcje z zawartymi w nich aluzjami do rzeczywistości. W latach 40-tych i 50-tych rozpoczął cykl prac interpretujących zagadnienia późnego kubizmu. Były to barwne i fakturowe kompozycje. Poszukiwania pozostające w kręgu abstrakcji, geometrii, związane z fakturą w obrazie, towarzyszyły całej, późniejszej twórczości artysty. Równie ważną rolę w jego artystycznych dokonaniach miały prace projektowe. Był jednym z pierwszych artystów w Polsce, którzy eksperymentowali w połowie lat 50-tych z tworzywami sztucznymi. W 1957 r zaprezentował prototyp dwóch foteli wykonany z udziałem tworzyw sztucznych. W 1961 r opatentował model fotela całkowicie wykonany z tego materiału. Model ten zyskał uznanie Le Corbusiera, propozycje wdrożenia produkcji seryjnej na Zachodzie nie miały jednak żadnych szans powodzenia w ówczesnej Polsce. W 1966 r podjął się opracowania jachtu z tworzywa. W drugiej połowie lat 70-tych zaprojektował i wykonał jacht "Amulet", w latach 80-tych stworzył jego morską wersję - jacht "Talizman". Obrazy artysty znajdują się w kolekcjach muzealnych w kraju i za granicą / m.in.: Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowe w Warszawie, Muzeum w Wiedniu/ oraz w zbiorach i kolekcjach prywatnych.