Jerzy Truszkowski w latach 1980-1986 studiował w Instytucie Wychowania Artystycznego na UMCS w Lublinie. Od 1984 r. był prywatnym asystentem Zofii Kulik i Przemysława Kwieka (KwieKulik). W latach 1983-1986 z grupą Łódź Kaliska, Zbyszko Trzeciakowskim i Jackiem Kryszkowskim współtworzył alternatywną Kulturę Zrzuty i podziemne pisma artystyczne „Tango” oraz "Halo Halo". W latach 1985-1989 ze Zbigniewem Liberą, Barbarą Konopką, Jackiem Rydeckim, Anną „Mirosłavą” Nowak, Januszem Rasińskim i Barbarą Wysocką współtworzył grupę Sternenhoch. Wspólnie malowali obrazy, koncertowali, wystawiali i wywoływali skandale organizowali akcje artystyczne/happeningi. Rysunki i obrazy Truszkowskiego zyskały popularność po wystawie grupowej „Sztuka jest elektryczna” (1983, BWA Lublin) oraz indywidualnej „Nihilizm Intelektu” na łódzkim Strychu i w warszawskiej Pracowni Dziekanka (1984). Jest jednym z prekursorów sztuki krytycznej i politycznej. Po 1990 r. opublikował kilkadziesiąt artykułów w prasie fachowej i sześć książek o sztuce współczesnej, czterokrotnie był stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W 1992 r. przebywał na trzymiesięcznym stypendium w Japonii po udziale w wystawie „Time and Tide” w Tokyo. Jego malarstwo cechuje ironiczna gra z różnymi konwencjami i stylami. Obrazy, fotografie oraz instalacje Truszkowskiego znajdują się m.in. w Muzeach Narodowych we Wrocławiu i Szczecinie, w Muzeach Sztuki w Łodzi i Samarze (Rosja), w kolekcji Znaki Czasu w Katowicach, w Muzeum Okręgowym w Bydgoszczy, w Muzeum Caricino w Moskwie, w Centrach Sztuki Współczesnej w Warszawie i Moskwie.

W 2002 r. artysta przyjął pseudonim artystyczny Max Hexer.