Wolność od-zysku
Wernisaż: 2009-07-17 19:00:00
Wolność od-zysku to tytuł najnowszej wystawy w warszawskiej Zachęcie. Sugeruje on co najmniej dwie możliwości odczytania: wolności od pieniądza czy też wolności odzyskanej przez polskich artystów.
Grą słów posłużyło się 6 kuratorek, przyszłych absolwentek studiów kuratorskich na Uniwersytecie Jagiellońskim, by przedstawić problem, o którym aż do znudzenia przypominały media w tym roku – mianowicie kryzysu. Jednak rzadko, a nawet bardzo rzadko o recesji była mowa w kontekście sztuki. Wystawa w Zachęcie zapełnia tą lukę – prace pokazane na ekspozycji zostały zebrane według jednego klucza – mają być komentarzem artystów do obecnej sytuacji kryzysu.
„Artysta głodny jest o wiele bardziej płodny” śpiewał Kazik Staszewski. Jeśli spodziewamy się, że zgodnie z powyższym zobaczymy jak sytuacja kryzysu wpłynęła zbawiennie na potencjał polskich twórców, to możemy się rozczarować. Nie dlatego, że prezentowane prace są słabe, ale po prostu z tego względu, że są to dzieła powstałe już wcześniej, wydobyte z archiwów artystów ( i to nie byle jakich artystów, bo to udziału w wystawie zaproszono czołowych twórców średniego i młodego pokolenia, dość wymienić nazwiska Sawickiej, Bujnowskiego, Dawickiego, Simona czy też Sasnala).
Wystawa z założenia miała być niskobudżetowa - wobec recesji cięcie dotacji na instytucje kultury jest zawsze najbardziej oczywiste dla polityków, a i sponsorów trudniej znaleźć. Ta kryzysowa sytuacja odzwierciedla się w prostych, powstałych często z recyclingu pracach twórców, jak Początek Michała Budnego na który składają się dwie zbite ze sobą listwy, znalezione w pracowni artysty czy też Gry Katarzyny Józefowicz stworzone z gazetek reklamowych supermarketów.
Kryzysowa tematyka wystawy idealnie wpisuje się w ekonomiczną i społeczną sytuację kraju. Naświetla problem funkcjonowania świata sztuki w dobie recesji, ale czy istotnie te okoliczności kreują wolność od zysku? Z pewnością na pokazane w Zachęcie prace znalazłby się niejeden nabywca.
Powrót
Grą słów posłużyło się 6 kuratorek, przyszłych absolwentek studiów kuratorskich na Uniwersytecie Jagiellońskim, by przedstawić problem, o którym aż do znudzenia przypominały media w tym roku – mianowicie kryzysu. Jednak rzadko, a nawet bardzo rzadko o recesji była mowa w kontekście sztuki. Wystawa w Zachęcie zapełnia tą lukę – prace pokazane na ekspozycji zostały zebrane według jednego klucza – mają być komentarzem artystów do obecnej sytuacji kryzysu.
„Artysta głodny jest o wiele bardziej płodny” śpiewał Kazik Staszewski. Jeśli spodziewamy się, że zgodnie z powyższym zobaczymy jak sytuacja kryzysu wpłynęła zbawiennie na potencjał polskich twórców, to możemy się rozczarować. Nie dlatego, że prezentowane prace są słabe, ale po prostu z tego względu, że są to dzieła powstałe już wcześniej, wydobyte z archiwów artystów ( i to nie byle jakich artystów, bo to udziału w wystawie zaproszono czołowych twórców średniego i młodego pokolenia, dość wymienić nazwiska Sawickiej, Bujnowskiego, Dawickiego, Simona czy też Sasnala).
Wystawa z założenia miała być niskobudżetowa - wobec recesji cięcie dotacji na instytucje kultury jest zawsze najbardziej oczywiste dla polityków, a i sponsorów trudniej znaleźć. Ta kryzysowa sytuacja odzwierciedla się w prostych, powstałych często z recyclingu pracach twórców, jak Początek Michała Budnego na który składają się dwie zbite ze sobą listwy, znalezione w pracowni artysty czy też Gry Katarzyny Józefowicz stworzone z gazetek reklamowych supermarketów.
Kryzysowa tematyka wystawy idealnie wpisuje się w ekonomiczną i społeczną sytuację kraju. Naświetla problem funkcjonowania świata sztuki w dobie recesji, ale czy istotnie te okoliczności kreują wolność od zysku? Z pewnością na pokazane w Zachęcie prace znalazłby się niejeden nabywca.
Fotorelacja
Galeria prac
Powrót
