Włodzimierz Pawlak - Autoportret w powidokach
Wernisaż: 2008-09-08 19:00:00
Entuzjastyczne „nareszcie!” nie jest nazbyt euforyczną reakcją w odniesieniu do niedawno otwartej wystawy Włodzimierza Pawlaka w Galerii Zachęta Autoportret w powidokach. Nareszcie bowiem doczekaliśmy się pierwszej retrospektywnej prezentacji prac tego znakomitego artysty, choć wciąż jeszcze zbyt mało znanego.
W Zachęcie zgromadzono ponad 150 prac Pawlaka ujętych w podziale chronologicznym z lat 1984-2008. Twórczość artysty została podzielona na trzy części – odzwierciedlające główne wątki w twórczości artysty. Zatem w Sali Matejkowskiej znalazły się prace powstałe w okresie działalności Gruppy – jednej z ważniejszych formacji artystycznych lat 80. Są to obrazy figuratywne o silnym zabarwieniu emocjonalnym, mocnej, kontrastowej kolorystyce, malowane zamaszystymi pociągnięciami pędzla, spod znaku tzw. nowej ekspresji. Znajdziemy tu zarówno tak znane prace jak: Adolf Hitler, Witold Gombrowicz, Połóż się koło mnie, Rozmowa z mistrzem gry w badmintona, jak i te mniej rozpoznawane, jak: Laserunek intelektualny, Gleboznawstwo, Najważniejsze jest niewidzialne. W tej części znalazły się jeszcze obrazy z cyklu Tablice dydaktyczne, które odbiegają od wcześniejszej ekspresjonistycznej stylistyki artysty.
Prace zgromadzone w następnej sali zaskakują – po mocnej dawce wrażeń wywołanej żywiołowymi obrazami wkraczamy w strefę ciszy wypełnionej bielą. Zgromadzono tu prace powstałe po 1989 r. – z cyklu Dzienniki, Obrazy zamalowane oraz obrazy o bieli, które stanowią zwrot formalny w twórczości artysty. To wyciszone, niefiguratywne kompozycje, w których artysta posługuje się nadrzędną dla niego barwą – bielą. Artysta w obrazach tych z jednej strony podejmuje zagadnienia wewnętrzne malarstwa, a z drugiej odnosi się do własnych przeżyć i egzystencjalnych rozterek. Dalszą część wystawy stanowią cykle, w których Pawlak skupia się na rozważaniu zagadnień malarskich: Notatki o sztuce, Przestrzeń logiczna obrazu, Historia koloru i najnowsze Linia barwna oraz Linia kredką. Rozważaniom tym towarzyszą dwaj mistrzowie artysty Kazimierz Malewicz i Władysław Strzemiński – których obrazy są często „bohaterami” prac artysty. Zamknięcie wystawy stanowią obiekty-rzeźby wykonane z wtórnie użytych przedmiotów: puszek, gwoździ, nakrętek, które następnie autor pokrywa ulubioną warstwą bieli.
Uzupełnienie wystawy w Zachęcie stanowi ekspozycja w galerii Art. NEW Media – Sztuka jest faktem. Pokazano tu prace z cyklu Dzienniki oraz nie prezentowane w Zachęcie Dodatki do Dzienników - a więc kolaże w postaci przeszklonych gablotek z „wystawionymi” w nich przedmiotami, składającymi się na codzienną rzeczywistość artysty – tubki po farbach, bilety, ołówki, niedopałki papierosów itd. oraz rysunki, które stanowią swobodne zapiski będące odbiciem rozważań artysty nad sztuką i życiem.
Istotne dopełnienie twórczości artystycznej Pawlaka stanowią teksty teoretyczne oraz poezja jego autorstwa, które znajdą się w katalogu towarzyszącemu wystawie. Z pewnością pozwolą na bardziej wnikliwe i całościowe spojrzenie na twórczość artysty.
Powrót
W Zachęcie zgromadzono ponad 150 prac Pawlaka ujętych w podziale chronologicznym z lat 1984-2008. Twórczość artysty została podzielona na trzy części – odzwierciedlające główne wątki w twórczości artysty. Zatem w Sali Matejkowskiej znalazły się prace powstałe w okresie działalności Gruppy – jednej z ważniejszych formacji artystycznych lat 80. Są to obrazy figuratywne o silnym zabarwieniu emocjonalnym, mocnej, kontrastowej kolorystyce, malowane zamaszystymi pociągnięciami pędzla, spod znaku tzw. nowej ekspresji. Znajdziemy tu zarówno tak znane prace jak: Adolf Hitler, Witold Gombrowicz, Połóż się koło mnie, Rozmowa z mistrzem gry w badmintona, jak i te mniej rozpoznawane, jak: Laserunek intelektualny, Gleboznawstwo, Najważniejsze jest niewidzialne. W tej części znalazły się jeszcze obrazy z cyklu Tablice dydaktyczne, które odbiegają od wcześniejszej ekspresjonistycznej stylistyki artysty.
Prace zgromadzone w następnej sali zaskakują – po mocnej dawce wrażeń wywołanej żywiołowymi obrazami wkraczamy w strefę ciszy wypełnionej bielą. Zgromadzono tu prace powstałe po 1989 r. – z cyklu Dzienniki, Obrazy zamalowane oraz obrazy o bieli, które stanowią zwrot formalny w twórczości artysty. To wyciszone, niefiguratywne kompozycje, w których artysta posługuje się nadrzędną dla niego barwą – bielą. Artysta w obrazach tych z jednej strony podejmuje zagadnienia wewnętrzne malarstwa, a z drugiej odnosi się do własnych przeżyć i egzystencjalnych rozterek. Dalszą część wystawy stanowią cykle, w których Pawlak skupia się na rozważaniu zagadnień malarskich: Notatki o sztuce, Przestrzeń logiczna obrazu, Historia koloru i najnowsze Linia barwna oraz Linia kredką. Rozważaniom tym towarzyszą dwaj mistrzowie artysty Kazimierz Malewicz i Władysław Strzemiński – których obrazy są często „bohaterami” prac artysty. Zamknięcie wystawy stanowią obiekty-rzeźby wykonane z wtórnie użytych przedmiotów: puszek, gwoździ, nakrętek, które następnie autor pokrywa ulubioną warstwą bieli.
Uzupełnienie wystawy w Zachęcie stanowi ekspozycja w galerii Art. NEW Media – Sztuka jest faktem. Pokazano tu prace z cyklu Dzienniki oraz nie prezentowane w Zachęcie Dodatki do Dzienników - a więc kolaże w postaci przeszklonych gablotek z „wystawionymi” w nich przedmiotami, składającymi się na codzienną rzeczywistość artysty – tubki po farbach, bilety, ołówki, niedopałki papierosów itd. oraz rysunki, które stanowią swobodne zapiski będące odbiciem rozważań artysty nad sztuką i życiem.
Istotne dopełnienie twórczości artystycznej Pawlaka stanowią teksty teoretyczne oraz poezja jego autorstwa, które znajdą się w katalogu towarzyszącemu wystawie. Z pewnością pozwolą na bardziej wnikliwe i całościowe spojrzenie na twórczość artysty.
Fotorelacja
Galeria prac
Powrót
