Wally Gilbert - Fotografia - Fabryka Norblina

Rzadko zdarza się, by uczony i artysta byli tą samą osobą, tak jak Wally Gilbert i profesor Walter Gilbert, czyli utalentowany fotograf i wybitny noblista w dziedzinie chemii. 

Wystawa fotografii wszechstronnego autora odbyła się w warszawskiej Fabryce Norblina, obecnym Muzeum Przemysłu. Miejsce pokazu nie było przypadkowe, gdyż prezentowane zdjęcia prezentowały artystyczną wizję terenu fabryki i stałej ekspozycji maszyn tam zgromadzonych. 

Wystawa została zrealizowana w dwóch salach. W pierwszej można zobaczyć wielkoformatowe fotografie wkopiowane na luźno spływających płótnach, które dosłownie i niemal werystycznie ukazują piękno przeskalowanego do ogromnych rozmiarów detalu fabrycznych urządzeń. Maszyny pokazane w ten sposób urastają do rangi dzieł sztuki lub wytworów współczesnego designu. Zetknięcie realnie istniejących maszyn i ich nader wiernych portretów wytrąca z poznawczego przyzwyczajenia i sprawia zaskakujące wrażenie, zmuszające do przyjrzenia się maszynom z większym pietyzmem, czy zauważenia ich po prostu. 

Taki sposób fotografowania jest charakterystyczny dla artysty. Zdjęcia w skali makro przedstawiające drobne fragmenty obiektu i jego struktury ukazujące niewielkie, prawie abstrakcyjne szczegóły powiększone do rozmiaru kilku metrów pokazują zupełnie nową rzeczywistość. Można przyjąć, że taki sposób widzenia przedmiotu powodowany jest naukową dociekliwością autora, przenoszącą jego zainteresowania w sferę sztuki.

W drugiej sali znalazły się zdjęcia, będące artystyczną interpretacją, impresją na temat koloru, a także faktury i tekstury narzędzi oraz światła w kameralnym i romantycznie nastrojowym, pofabrycznym wnętrzu. Prace te stanowią niezwykłą dokumentację malowniczego obiektu, zagrożonego jednak – ze względu na niedoinwestowanie i niepewną sytuację prawną – zniszczeniem. 
Realizowane przez Wally'ego Gilberta zdjęcia powstają także dzięki precyzyjnej obróbce komputerowej. Komputer będący narzędziem służącym profesorowi do badań naukowych, stał się dla niego także środkiem poszukiwań wizualnych. 

Wernisaż wystawy Wally'ego Gilberta zorganizowany w drugim z pofabrycznych pomieszczeń zaaranżowano z dużym wyczuciem, jako imprezę podkreślającą charakter miejsca i prezentowanych zdjęć. Dobrana specjalnie, kreowana na żywo muzyka elektroniczna i niezwykłe oświetlenie wnętrza potęgowały unikalną atmosferę postindustrialnych hal przygniatających ogromem maszyn. Ich nieoczywiste dla zwykłego widza zastosowanie uwodziło tajemniczością, podobnie jak eksponowane między nimi fotografie, ukazujące fragmenty urządzeń powiększone do rozmiarów wykluczających rozpoznawalność i przez to działające wyłącznie swoją warstwą czysto estetyczną.