W świecie równowagi

Wystawa malarstwa Jerzego Nowosielskiego każdorazowo jest wydarzeniem artystycznym. Jerzy Nowosielski to jeden z najważniejszych polskich malarzy 2. połowy XX wieku. Prace pokazywane na wystawie w Galerii Extravagance pochodziły z Fundacji Nowosielskich i dotyczyły lat 1957-1996. Zaprezentowano abstrakcje, pejzaże, akty, portrety oraz martwą naturę, a wystawa przygotowana została we współpracy z Galerią Starmach.
24 stycznia 2013 odbyło się spotkanie autorskie z Krystyną Czerni, historykiem i krytykiem sztuki, autorką publikacji dotyczących życia i twórczości  Jerzego Nowosielskiego. Pierwsza część spotkania poświęcona została prezentacji sylwetki Jerzego Nowosielskiego z wyodrębnieniem najważniejszych etapów biografii oraz twórczości artysty, wzbogacona prezentacją slajdów. Druga część dotyczyła promocji i omówieniu najnowszej książki Jerzego Nowosielskiego: Zagubiona Bazylika. Refleksje 
o sztuce i wierze. Opracowana przez Krystynę Czerni publikacja stanowi tom tekstów rozproszonych Jerzego Nowosielskiego, na który składają się: artykuły, eseje z Inności Prawosławia, wstępy 
do katalogów, wykłady, rozprawy oraz dwadzieścia cztery teksty dotąd nie publikowane.

Kurator - Adriana Zimnowoda                                                                            


Wydaje się, że powoli, lecz niestety konsekwentnie, zamyka się pewna epoka w sztuce. Epoka, którą charakteryzowały osobowości twórcze, autorytety i mistrzowie, dla której wyznacznikiem artystycznej siły nie była doraźność, powierzchowność i bylejakość; czas, w którym o obliczu sztuki nie decydowała garstka kuratorów, pieniądz nie był najważniejszym biletem wstępu, a widz stawiany w roli zażenowanego idioty. Epoka, która zaledwie przeczuwała, że sztuka stanie się po części własnym śmietnikiem; epoka, której upadek można tłumaczyć tendencjami schyłkowymi, postmodernizmem, zawirowaniami i pospiesznością coraz bardziej chorego świata. (…) Jerzy Nowosielski to artysta, którego i malarstwo, i światopogląd wydają się doskonale wpisywać w rozważania o odchodzącej epoce i o styku światów: zarówno tego zewnętrznego, doświadczanego na co dzień, jak i tego "podskórnego", duchowego, który decyduje o randze i jakości sztuki. Artysty, dla którego formułowanie sądów dotyczących malarstwa, wiary i metafizyki było chlebem powszednim, dla którego zwątpienie, ból i rozczarowanie światem stanowiły podobnie intensywny przedmiot przeżywania jak lektura Biblii i innych natchnionych tekstów. Malarza, dla którego sztuka zamykała się w bardzo określonym systemie wartości, dla którego intelektualne dociekania i tłumaczenie świata na gruncie filozoficzno-teologicznym były nieodzownym atrybutem świadomego twórcy. Nowosielski bowiem należał do grona artystów-erudytów, którzy wierząc w sprawczą moc sztuki, mają równocześnie świadomość jej – a więc i własnych – ograniczeń.  (…)  
Wykreowany świat Nowosielskiego jest światem równowagi malarskich elementów 
i równowagi emocji; jest świadomą syntezą, która przekłada uczucia na klarowny, autonomiczny 
i czysty język sztuki.

Roman Maciuszkiewicz
 - Misterium przestrzeni
 (fragment tekstu z katalogu wystawy
)



Powrót