Ukryty w ścianie

Muzeum Historyczne m.st. Warszawy po prawie 60 latach uroczyście odsłoniło i zaprezentowało publiczności dzieło Wojciecha Fangora Kucie kos. Od 1954 roku obraz pozostawał w ukryciu w jednej ze ścian muzeum.
Wojciech Fangor jest jednym z najwybitniejszych współczesnych polskich artystów. Malarz, grafik, rzeźbiarz oraz autor licznych projektów architektoniczno-urbanistycznych zaprezentował w 1958 Studium przestrzeni – pierwszy environment w Polsce. Jest dotychczas jedynym polskim artystą, który miał wystawę w nowojorskim Muzeum Solomona R. Guggenheima, był również uczestnikiem głośnej wystawy The responsive Eye w Museum of Modern Art w Nowym Jorku.
Kucie kos, obraz namalowany w 1954 roku, do tej pory nigdy nie został zaprezentowany publicznie. Powstał na potrzeby wystawy traktującej o Powstaniu Styczniowym, która miała stanowić część stałej ekspozycji Muzeum Historycznego m.st. Warszawy. Jedną z przyczyn zasłonięcia obrazu była zmiana koncepcji wystawy projektowanej przez Stanisława Zamecznika. Spekuluje się, że krytyka ze strony prof. Stanisława Lorenza, wpływowego w ówczesnym czasie historyka sztuki, miała znaczący wpływ na decyzję o zakryciu dzieła. Od tamtej pory po muzeum krążyły jedynie legendy o ukrytym w ścianie obrazie. Praca Fangora przetrwała blisko 60 lat bez większych uszkodzeń.
Obraz przedstawia trzech mężczyzn wykuwających na kowadle ostrze kosy, która była powszechną bronią podczas Powstania Styczniowego w 1863 roku. Malowidło o wymiarach 2,5x6 metrów wypełnia całą powierzchnię ściany i jest drugim co do wielkości dziełem Wojciecha Fangora. Zdumiewający jest rozmach a także awangardowy, jak na lata 50. XX w. sposób potraktowania tej tematyki.
Obraz namalowany jest techniką cloisonizmu, polegającą na operowaniu jednobarwną plamą, której artysta nadaje kształt poprzez obrysowanie wyraźnym konturem. Kucie kos charakteryzuje linearyzm i nasycenie barw wzmacniających siłę wyrazu. Wojciech Fangor śmiało i z rozmachem przedstawił powstańczy temat kuźni.




Powrót