Teresa Murak - Naczynia otwarte - rzeźba pulsuje

W latach 1970 studiowała malarstwo u Jana Tarasina na warszawskiej ASP. Wiosną 1972 roku wyhodowała swoje pierwsze dzieło sztuki - Pierwszy zasiew. Inspirując się powstającymi wówczas performance, interwencjami, akcjami i instalacjami, tworzyła sztukę opartą na współuczestnictwie w naturze, posługując się tworzywami, które można określić jako naturalne: rosnącymi roślinami, zaczynem chlebowym, ziemią i ręcznie wykonanym papierem. Jednak szczególne miejsce w jej twórczości zajęła rzeżucha, zarówno w formie siewek, jak i całych dywanowych upraw, choć wykorzystuje także: koniczynę, gorczycę, bluszcz, rozmaryn czy rutę. Jej patronką stała się Demeter. Rytuały płodności, wykorzystywanie przez artystkę jej ciała (płaszcz z rzeżuchy prezentowany w formie Procesji, 1974) lub ciał innych kobiet (13 fragmentów zasiewu rzeżuchy rozłożone na kobiecym ciele jako symbole cyklów płodności w pracy Kalendarz kobiety, 1976). W jej twórczości pojawiają się także fragmenty codzienności jak zniszczone ścierki (Ścierki Wizytek, 1988), czy wymieciony ze starego domu kurz, z którego powstaje rzeźba (Czas kontaktu, 1985). Sztuka Murak przepełniona jest mistycyzmem i sacrum pierwotnych rytuałów, które artystka łączy z wiejską obrzędowością katolicką (Dywan Wielkanocny, 1974).