Stefan Gierowski - Jakość, jasność, nasycenie
W swojej twórczości Gierowski zwraca szczególną uwagę na fakturę, kolor, światło i przestrzeń. W 1957 roku artysta zaczyna tworzyć malarstwo abstrakcyjne. Od tego czasu przestaje nadawać tytuły swoim pracą, konsekwentnie oznaczając je numeracją rzymską. Malując głownie kolorem, monochromatyczne prace o bogatej fakturze, pozbawia obraz innych treści artystycznych i tym samym kładzie nacisk na emocje. W tym czasie tworzy również obrazy typu informel. Pod koniec lat 50. powstają srebrno-szare obrazy łączone z teorią unizmu Strzemińskiego.
Około roku 1960 w twórczości Gierowskiego pojawiają się tendencje do geometrycznej budowy obrazu. Artysta odchodzi tym samym od wyrażania emocji. W połowie lat 60. jego twórczość zbliża się do malarstwa op-artu. W latach 70. Gierowski posługuje się gradacjami barwnymi, początkowo stosuje pointylizm, z czasem przeciwstawia sobie duże płaszczyzny o odmiennych tonacjach. W latach 80. znów najważniejsze staje się emocjonalne oddziaływanie barw. Od lat 90. artysta używa coraz odważniejszych kolorów.
Wystawa w aTAK-u pokazuje, że mimo ukończonych w tym roku 85 lat życia malarz nadal szuka nowych artystycznych rozwiązań. W pracach powstałych w ciągu ostatnich 3 lat operuje zupełnie nową, niezwykle intensywną gamą barwną, w której dominują zieleń, oranż i fiolet. Obrazy olejne mają typowe dla Gierowskiego duże, prostokątne formaty. Na uwagę zasługują także akwarele o niezwykłej grze kolorów. W prezentowanych na wystawie pracach uwagę zwracają nawiązania do różnych okresów twórczości artysty.
Tytuł wystawy nawiązuje do ważnej dla historii sztuki książki Historia koloru w dziejach malarstwa europejskiego Marii Rzepińskiej. Autorka skupia się w niej na charakterystyce barwy w malarstwie wyrażonej poprzez "jakość, jasność i nasycenie".
Na wystawie Jakość, jasność, nasycenie Stefan Gierowski pokazuje niezwykłą konsekwencję swojej twórczości. Tym samym zachwyca i porywa po raz kolejny.
Powrót