Rajmund Ziemski - Pejzaż 1953-2005
Wernisaż: 2010-07-12 19:00:00
Rajmund Ziemski to malarz pejzaży. Nie można powiedzieć, że są to pejzaże realistyczne, choć takie też tworzył, na licznych plenerach jako student ASP. Twierdził, że maluje pejzaże metaforyczne, zawieszone w przestrzeni, nazywał je także maskami strachu.
Ziemski umarł w 2005 roku. Był nie tylko płodnym artystą, ale także pedagogicznym autorytetem, ukochanym mistrzem swoich studentów. Od 1949 roku był związany z Akademią Sztuk Pięknych w Warszawie, przez lata współtworzył tę uczelnię.
Wystawa Rajmunda Ziemskiego pod tytułem Pejzaż 1953-2005, którą otwarto w Zachęcie, przybrała kształt retrospektywny. Artysta z matematyczną dokładnością numerował swoje obrazy, była to forma tytułowania prac. Ziemski za życia nie wystawiał zbyt często, skupiony był przede wszystkim na malowaniu i pracy dydaktycznej. Wystawa w Zachęcie powstała z kooperacji z zespołem Muzeum ASP w Warszawie, dzięki temu możemy obejrzeć wczesne prace malarza z lat 50-tych XX w., jak i ostatnie jego prace z 2005 roku. Te pierwsze cechuje ponura, monochromatyczna paleta barw, zabawa płaszczyzną. Ziemski posługiwał się czarnym konturem, który nakładał w sposób „zamaszysty”. W tym samym czasie, określanym jako okres surrealizujący, powstały prace z cyklu Ptaki. Artysta malował linie, plamy, posługiwał się geometrycznymi kształtami.
Wczesne lata 60-te XX w. to najlepszy okres twórczości Ziemskiego. Wystawiał w Galerii Krzywego Koła i reprezentował Polskę na I Biennale Młodych w Paryżu. Artysta stał się jednym z najlepiej znanych przedstawicieli malarstwa materii. Tworzył „mięsiste” obrazy w ciemnych tonach, często używał werniksu. Oprócz malarstwa olejnego, malował gwasze, które nierzadko były szkicami do prac olejnych. Pejzaże miały utożsamiać zagrożenia dla błękitnej planety, np. atak bombowy. Niosły za sobą strach przed końcem cywilizacji. Malarstwo Ziemskiego miksowało tradycję koloryzmu polskiego, surrealizmu, abstrakcjonizmu. Jego pejzaż metaforyczny, określany był jako „pejzaż wewnętrzny”, „ogród koloru”.
W latach 70-tych XX w., artysta zaczął wprowadzać do swojej palety jaśniejsze, dynamiczniejsze barwy. W 1979 roku otrzymał Nagrodę im. Cybisa, było to dla niego ogromne wyróżnienie, gdyż był wieloletnim asystentem Jana Cybisa. Rajmund Ziemski był okrzyknięty przez prasę „klasykiem współczesności”. Przez lata, rozwijał temat pejzażu, po 1980 roku, inspirował się chińskimi drzeworytami, a potem kaligrafią japońską. Znakomicie operował otwartą przestrzenią, grubo nałożonymi warstwami farby.
Wystawa Rajmunda Ziemskiego w Zachęcie jest dla tych, którzy pamiętają jego twórczość i działalność, ale także dla młodych, którzy zetkną się po raz pierwszy z twórczością artysty.
Powrót
Ziemski umarł w 2005 roku. Był nie tylko płodnym artystą, ale także pedagogicznym autorytetem, ukochanym mistrzem swoich studentów. Od 1949 roku był związany z Akademią Sztuk Pięknych w Warszawie, przez lata współtworzył tę uczelnię.
Wystawa Rajmunda Ziemskiego pod tytułem Pejzaż 1953-2005, którą otwarto w Zachęcie, przybrała kształt retrospektywny. Artysta z matematyczną dokładnością numerował swoje obrazy, była to forma tytułowania prac. Ziemski za życia nie wystawiał zbyt często, skupiony był przede wszystkim na malowaniu i pracy dydaktycznej. Wystawa w Zachęcie powstała z kooperacji z zespołem Muzeum ASP w Warszawie, dzięki temu możemy obejrzeć wczesne prace malarza z lat 50-tych XX w., jak i ostatnie jego prace z 2005 roku. Te pierwsze cechuje ponura, monochromatyczna paleta barw, zabawa płaszczyzną. Ziemski posługiwał się czarnym konturem, który nakładał w sposób „zamaszysty”. W tym samym czasie, określanym jako okres surrealizujący, powstały prace z cyklu Ptaki. Artysta malował linie, plamy, posługiwał się geometrycznymi kształtami.
Wczesne lata 60-te XX w. to najlepszy okres twórczości Ziemskiego. Wystawiał w Galerii Krzywego Koła i reprezentował Polskę na I Biennale Młodych w Paryżu. Artysta stał się jednym z najlepiej znanych przedstawicieli malarstwa materii. Tworzył „mięsiste” obrazy w ciemnych tonach, często używał werniksu. Oprócz malarstwa olejnego, malował gwasze, które nierzadko były szkicami do prac olejnych. Pejzaże miały utożsamiać zagrożenia dla błękitnej planety, np. atak bombowy. Niosły za sobą strach przed końcem cywilizacji. Malarstwo Ziemskiego miksowało tradycję koloryzmu polskiego, surrealizmu, abstrakcjonizmu. Jego pejzaż metaforyczny, określany był jako „pejzaż wewnętrzny”, „ogród koloru”.
W latach 70-tych XX w., artysta zaczął wprowadzać do swojej palety jaśniejsze, dynamiczniejsze barwy. W 1979 roku otrzymał Nagrodę im. Cybisa, było to dla niego ogromne wyróżnienie, gdyż był wieloletnim asystentem Jana Cybisa. Rajmund Ziemski był okrzyknięty przez prasę „klasykiem współczesności”. Przez lata, rozwijał temat pejzażu, po 1980 roku, inspirował się chińskimi drzeworytami, a potem kaligrafią japońską. Znakomicie operował otwartą przestrzenią, grubo nałożonymi warstwami farby.
Wystawa Rajmunda Ziemskiego w Zachęcie jest dla tych, którzy pamiętają jego twórczość i działalność, ale także dla młodych, którzy zetkną się po raz pierwszy z twórczością artysty.
Fotorelacja
Galeria prac
Powrót
