Powrót Jurry'ego
Mówił o sobie Jurry – Polska B. Urodzony w podkieleckiej wsi niedaleko Paradyża, zginął w Warszawie, w niewyjaśnionych do końca okolicznościach, na pół roku przed podpisaniem Porozumień Sierpniowych. Miał 37 lat. Jego obrazy nazwano „znakami drogowymi politycznej egzystencji w PRL”.
Gdy w 1968 opuszczał warszawską Akademię z dyplomem w kieszeni, był u szczytu sławy. Miał za sobą głośny debiut: pierwsza wystawa Grupy NEO-NEO-NEO, którą na III roku studiów założył z Janem Dobkowskim – podobnie jak on sam zbuntowanym uczniem Jana Cybisa – miała siłę rewolucji. Nowy, inspirowany pop-artem styl – płaskie, biologiczne formy rysowane dekoracyjną linią – był wyrazem buntu i zachwytu jednocześnie.
Drogi Jurry'ego i Dobkowskiego szybko się rozeszły. Jurry stał się artystą politycznym, zaczął chodzić po niebezpiecznej krawędzi. Był bezkompromisowym krytykiem ustroju PRL, komunizmu i sowietyzmu. Prostym, plakatowym stylem przejętym z języka propagandy opowiadał o zakłamaniu historii i zniewoleniu Polski, protestował przeciwko interwencji wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji i działalności cenzury, wykpił rocznicę XXX-lecia PRL słynnym obrazem zasznurowanych ust. Szydził z obłudy w życiu publicznym i z konformizmu na co dzień.
Niepoprawny romantyk, poeta i chuligan, był jedną z najbarwniejszych postaci Warszawy lat 70. Słynął z regularnego zakłócania wernisaży artystycznego establishmentu i świąt państwowych (akcja „Zgrzyt” z okazji 1 Maja), z zabawowego stylu życia, z bójek w kawiarni „U Hopfera” i na warszawskiej Pradze. Był nieobliczalny, dowcipny i uroczy. Bano się go i lubiano, a jego legendę straceńca ugruntowała śmierć – nagła i zagadkowa.
Wystawą „Powrót Jurry'ego” przedstawiamy artystę, którego nie znajdziecie w Wikipedii. Jego malarstwo – dotychczas znane tylko wtajemniczonym – w latach 80. inspirowało Gruppę, w latach 2000. grupę Twożywo. Dzisiaj – może i dla Was stać się odkryciem. Zapraszamy.
Powrót
Gdy w 1968 opuszczał warszawską Akademię z dyplomem w kieszeni, był u szczytu sławy. Miał za sobą głośny debiut: pierwsza wystawa Grupy NEO-NEO-NEO, którą na III roku studiów założył z Janem Dobkowskim – podobnie jak on sam zbuntowanym uczniem Jana Cybisa – miała siłę rewolucji. Nowy, inspirowany pop-artem styl – płaskie, biologiczne formy rysowane dekoracyjną linią – był wyrazem buntu i zachwytu jednocześnie.
Drogi Jurry'ego i Dobkowskiego szybko się rozeszły. Jurry stał się artystą politycznym, zaczął chodzić po niebezpiecznej krawędzi. Był bezkompromisowym krytykiem ustroju PRL, komunizmu i sowietyzmu. Prostym, plakatowym stylem przejętym z języka propagandy opowiadał o zakłamaniu historii i zniewoleniu Polski, protestował przeciwko interwencji wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji i działalności cenzury, wykpił rocznicę XXX-lecia PRL słynnym obrazem zasznurowanych ust. Szydził z obłudy w życiu publicznym i z konformizmu na co dzień.
Niepoprawny romantyk, poeta i chuligan, był jedną z najbarwniejszych postaci Warszawy lat 70. Słynął z regularnego zakłócania wernisaży artystycznego establishmentu i świąt państwowych (akcja „Zgrzyt” z okazji 1 Maja), z zabawowego stylu życia, z bójek w kawiarni „U Hopfera” i na warszawskiej Pradze. Był nieobliczalny, dowcipny i uroczy. Bano się go i lubiano, a jego legendę straceńca ugruntowała śmierć – nagła i zagadkowa.
Wystawą „Powrót Jurry'ego” przedstawiamy artystę, którego nie znajdziecie w Wikipedii. Jego malarstwo – dotychczas znane tylko wtajemniczonym – w latach 80. inspirowało Gruppę, w latach 2000. grupę Twożywo. Dzisiaj – może i dla Was stać się odkryciem. Zapraszamy.
Fotorelacja
Galeria prac
Powrót
