Portrety, portety i... piękna epoka

Wernisaż: 2015-02-25 19:00

Warszawską edycję wystawy wielkiej malarki przygotowano na 150. rocznicę jej urodzin. Zakończona niecały miesiąc temu ekspozycja dorobku Olgi Boznańskiej w krakowskim Muzeum Narodowym osiągnęła frekwencyjny sukces. Można śmiało założyć, że podobnie będzie w Warszawie.
Przeniesiona do stołecznego muzeum, wcale nie jest tym samym pokazem. W warszawskiej wystawie pobrzmiewa echo XIX-wiecznego Krakowa, który ukształtował młodą Boznańską - i paryskie studio, a co znacznie ważniejsze - paryski kontekst. I nie tylko z powodu przedmiotów żywcem przeniesionych z wyżej wymienionych miejsc.

Ta ekspozycja wyzwala emocje kiedy wchodzimy w tłum zacnych mieszczuchów i wykwintnych arystokratów z minionej epoki, wśród których mignie czasem jakaś chłopka zauważona z racji szczególnego nakrycia głowy.
Wobec wszystkich malarka stosowała ten sam klucz: sadzała, unieruchamiała, męczyła monotonią pozowania. Im dłużej malowała, tym bardziej zacierała rysy. Za to wydobywała mowę ciała - prawdę o całości - o portretowanym.

Fotorelacja

Galeria prac

Powrót

Muzeum Narodowe w Warszawie
Al. Jerozolimskie 3 00-495 Warszawa
tel: +48 22 621 10 31, +48 22 629 30 93

muzeum@mnw.art.pl
mnw.art.pl

Godziny otwarcia:
wtorki–czwartki: 10.00–18.00; piątki: 10.00–21.00; soboty–niedziele: 10.00–18.00; poniedziałki: nieczynne

Indeks artysty

Olga BOZNAŃSKA

Olga Boznańska edukację artystyczną rozpoczęła pobierając lekcje rysunku u swojej matki, a następnie uczyła się prywatnie u malarzy J. Siedleckiego, K. Pochwalskiego i H. Lipińskiego. Kontynuowała naukę w I. 1884-86 na Kursach im. A. Baranieckiego u A. Piotrowskiego w Krakowie i u K. Kricheldorfa i W. Durra w latach 1886-89 w Monachium. Tam też założyła własną pracownię i mieszkała przez następne dziewięć lat, wyjeżdżając na dłuższe pobyty do Krakowa, Francji i Szwajcarii. W 1895 podjęła pracę kierownika prywatnej szkoły malarstwa T. Hummla. Zaproponowane przez J. Fałata stanowisko kierownika katedry malarstwa w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie odrzuciła i w 1898 na stałe przeniosła się do Paryża. Swoje prace prezentowała od 1886 r. na licznych wystawach w kraju i międzynarodowych w Europie, Ameryce i Japonii. Uzyskiwała liczne nagrody i odznaczenia, m.in. otrzymała francuską Legię Honorową (1912), Grand Prix na Wystawie Powszechnej w Paryżu (1937) oraz order Polonia Restituta (1938). Była członkiem wielu znaczących, polskich i europejskich stowarzyszeń artystycznych. Malowała w ograniczonej gamie kolorystycznej, zbudowane z rozwibrowanych, drobnych plamek barwnych, pozbawione linii i konturu portrety, martwe natury, sceny rodzajowe we wnętrzach i widoki miejskie.

Patroni medialni: