O rozkwicie i spełnieniu - erotyka z Wiednia

17 stycznia 2003 miał miejsce wernisaż wystawy zatytułowanej "O rozkwicie i spełnieniu – motywy erotyczne w sztuce"
Wystawę zainaugurował dyrektor Austriackiego Forum Kultury, Andreas Stadler zapewniając gości, iż poradzi sobie bez tłumacza, czego dowód dał władając nienaganną polszczyzną. Osoby odpowiedzialne za koncepcje i wybór prac, to kuratorzy Berthold Ecker i Wolfgang Hilger. Na wystawie zebrano kilkadziesiąt prac wiedeńskich artystów z ostatnich dwóch dekad. Wśród eksponowanych dzieł znajdziemy ryciny (Ch. L. Attersee, G. Damish), malarstwo (L. Fiabane, G. Freist, J. Kern, G. Schöne, S. Zemrosser, R. Zeppel-Sperl), fotografie (A. Baumann, E. Baumgartner, S. Gamauf, P. A. Leitner, K. Mack, E. Mejchar), sitodruk (H. Brandl, J. Frihmann), litografie (J. Schmied), rysunki (T. Lecomte, H. Escher, F. Blaas), drzeworyt (A. Kronheim) i rzeźby (R. Bertlmann, E. Baumgartner).




Wszystkie prace oscylują wokół tematyki przyrodniczo-erotycznej poruszonej na różnych poziomach wrażliwości. Duże zbliżenia dwuznacznych detali roślinnych czy szczególne ukazanie cielesności kwiatów korespondują ze zmysłowymi skojarzeniami ciała ludzkiego z owocem, z krajobrazem, nawiązującymi do popularnego tematu „ogrodu rozkoszy”. Także różnorodność form artystycznych (farba na papierze, płótnie, obrazy przetwarzane komputerowo czy różnego rodzaju kolaże) wpływa pobudzająco na odbiorcę i dynamizuje całość ekspozycji.

Prezentowane w galerii prace wiedeńskich artystów to dzieła, w których pobrzmiewa echo twórczości XX-wiecznych mistrzów, Roberta Mapplethorp’a, Gilberta czy Karla Blossfeldt’a. Sam temat wystawy to swego rodzaju reminiscencja pierwotnych skojarzeń ludzkiej fizyczności, intymności ze światem ożywionej i nieożywionej natury, gdzie cielesność znajduje swoje wierne odbicie i wzajemne uzupełnienie. Erotyczne (i nie tylko) związki ciała ludzkiego ze sferą kosmiczną, floralną, roślinno-industrialną odkryto już wieki temu, o czym wspominał kurator wystawy Berthold Ecker, i jest to dowód na to, że zagadnienie owe cały czas jest żywe. W tym kontekście słowa M. Foucault’a, przytoczone przez B. Ecker’a we wstępie katalogu wystawy, nabierają szczególnej soczystości: „Poszukiwanie sensu polega na wydobywaniu podobieństw. Poszukiwanie porządku znaków polega na odkrywaniu rzeczy do siebie podobnych”.