Niezwykłe spotkania. Jawajski batik w Krakowie
Wernisaż: 2007-10-02 18:00:00
O tym, że tkanina stanowi jedną z dziedzin rzemiosła artystycznego niby wszyscy wiedzą, jednak w życiu codziennym tkaniny rzadko bywają kojarzone z dziełem sztuki. Nikt nie ma wątpliwości, że są nimi abakany Magdaleny Abakanowicz, ale np. aksamit?
Tymczasem wysokogatunkowy aksamit, czy adamaszek, nie mówiąc już o brokacie aksamitnym, w dawniejszych czasach był materiałem, którym płacono, obdarowywano możnych świata i strzeżono tajemnicy wykonania.
Niektóre tkaniny stanowią też jeden z rodzajów malarstwa, jak np. batiki, których krakowskie przykłady prezentowane są obecnie w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha.
Batik jest techniką malarską polegającą na kolejnym nakładaniu wosku i kąpieli tkaniny w barwniku, który farbuje tylko miejsca nie pokryte warstwa wosku. Proces ten powtarzać można wielokrotnie dla uzyskania coraz ciekawszych efektów. Technika ta, pochodząca z krajów Orientu (popularna w Azji i w Indiach), przypomina trochę słowiański sposób zdobienia pisanek. Może dlatego przed prawie stu laty spodobała się krakowskim artystom. Działając w Pracowni Batiku przy „Warsztatach Krakowskich”, z których „wyszła” ogromna ilość dzieł rzemiosła artystycznego, popularyzowali te technikę, wykonując przepiękne batiki – tym razem polskie.
W Krakowie znajdowało się kilka kolekcji oryginalnych batików, m.in. w zbiorach Feliksa Jasieńskiego, co umożliwiło przeprowadzenie dogłębnych studiów jawajskiej technologii barwienia oraz zasad kompozycji ornamentu. Może dlatego wiele batików krakowskich wykazuje silne powiązania z estetyką tkanin jawajskich.
Na wystawie zobaczyć można najciekawsze przykłady krakowskich batików, przedstawione w kontekście tkanin jawajskich. Na ich przykładzie można zaobserwować fascynację Europy Orientem i wzajemne przenikanie wpływów ujawniające się w wielu dziedzinach sztuki.
Powrót
Tymczasem wysokogatunkowy aksamit, czy adamaszek, nie mówiąc już o brokacie aksamitnym, w dawniejszych czasach był materiałem, którym płacono, obdarowywano możnych świata i strzeżono tajemnicy wykonania.
Niektóre tkaniny stanowią też jeden z rodzajów malarstwa, jak np. batiki, których krakowskie przykłady prezentowane są obecnie w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha.
Batik jest techniką malarską polegającą na kolejnym nakładaniu wosku i kąpieli tkaniny w barwniku, który farbuje tylko miejsca nie pokryte warstwa wosku. Proces ten powtarzać można wielokrotnie dla uzyskania coraz ciekawszych efektów. Technika ta, pochodząca z krajów Orientu (popularna w Azji i w Indiach), przypomina trochę słowiański sposób zdobienia pisanek. Może dlatego przed prawie stu laty spodobała się krakowskim artystom. Działając w Pracowni Batiku przy „Warsztatach Krakowskich”, z których „wyszła” ogromna ilość dzieł rzemiosła artystycznego, popularyzowali te technikę, wykonując przepiękne batiki – tym razem polskie.
W Krakowie znajdowało się kilka kolekcji oryginalnych batików, m.in. w zbiorach Feliksa Jasieńskiego, co umożliwiło przeprowadzenie dogłębnych studiów jawajskiej technologii barwienia oraz zasad kompozycji ornamentu. Może dlatego wiele batików krakowskich wykazuje silne powiązania z estetyką tkanin jawajskich.
Na wystawie zobaczyć można najciekawsze przykłady krakowskich batików, przedstawione w kontekście tkanin jawajskich. Na ich przykładzie można zaobserwować fascynację Europy Orientem i wzajemne przenikanie wpływów ujawniające się w wielu dziedzinach sztuki.
Galeria prac
Powrót
