Modna Łódź

Modę wyróżnia przemijanie, oddalanie się i odchodzenie kolejnych, następujących po sobie trendów. Postrzegana jest jako rodzaj zachowań społecznych, wzajemne relacje i zależności między ubiorem-strojem-kostiumem, które należą nie tylko do podstawowych kategorii badawczych kostiumologii, ale także od przełomu XIX i XX wieku stanowią ważny składnik otaczającej człowieka ikonosfery. W ujęciu historycznym i współczesnym moda staje się wizualnym komunikatem identyfikującym ludzi według przyjętych powszechnie reguł społecznego kodu, dając  tym samym możliwość zaprezentowania się zgodnie z ogólnymi zasadami, a zarazem w zindywidualizowanej formie za pomocą medium jakim jest strój.
Prezentowana wystawa podejmuje próbę odtworzenia wyglądu garderoby modnej łodzianki i łodzianina końca XIX i pierwszej tercji XX wieku, na podstawie analizy zarówno zachowanych nielicznych zabytków o ustalonej proweniencji, materiałów ikonograficznych, a także materiałów archiwalnych i źródłowych. W przestrzeni galeryjnej starano się oddać istotę kulturowych zagadnień recepcji mody w środowisku łódzkiego mieszczaństwa i burżuazji, pokazując rodzaje, typy i zmieniające się formy konstrukcji ubioru oraz jego akcesoriów. Chcąc zaprezentować stroje domowe, codzienne, wizytowe, wieczorowe i balowe, a także odzież sportową i dziecięcą podzielono ekspozycję na następujące sekwencje: Manewry bieliźniarstwa - bielizna osobista i nocna; Przed lustrem - higiena i kosmetyki; Moda dziecięca; W buduarze i salonie - moda domowa i wizytowa; Łódzkie pory roku - stroje codzienne, okrycia wierzchnie i nakrycia głowy; Letniska i promenady kurortów - stroje spacerowe, rekreacyjne i sportowe; Bale, rauty, reduty oraz wieczory w teatrze - stroje  wieczorowe i balowe.
Przy tworzeniu wystawy wykorzystano zarówno obiekty pochodzące z lokalnych firm i pracowni, jak również te o łódzkiej proweniencji, zamawiane i kupowane często przez najzamożniejszych łodzian w europejskich stolicach.

Należy jednak zaznaczyć, że z uwagi na społeczne uwarunkowania dotyczące ubioru (jego zniszczenie, czy przeróbki), zachowała się jedynie niewielka część eksponatów.
Prezentacja tak różnorodnej mody, przybliża nie tylko zapomniane stroje i akcesoria, ale również realia dawnego życia i obyczajowości, tworzące codzienne otoczenie człowieka. Eksponowane obiekty stanowią własność muzeów: Muzeum Miasta Łodzi, Centralnego Muzeum Włókiennictwa, Muzeum Miasta Pabianic, Muzeum Miasta Zgierza, Muzeum Mazowieckiego w Płocku i osób prywatnych, w tym od historyka sztuki, marszanda i publicysty Adama Leja - właściciela największej polskiej kolekcji strojów i ich akcesoriów.

Kurator - dr Łukasz Grzejszczak