Magdalena Gintowt-Juchniewicz - Akwarele
Najnowsze prace Magdaleny Gintowt-Juchniewicz prezentują tematykę pejzażową. Artystka w bardzo nostalgiczny sposób rejestruje zmiany oświetlenia w przestrzeni polskiego krajobrazu.
Akwarela to bardzo trudna technika malarska. Raz położona plama nie daje szansy na poprawki. W akwareli nie można popełnić błędu. Posługujący się akwarelą autorzy muszą bardzo precyzyjnie podchodzić do swojej twórczości, choć otrzymywany przez nich efekt pokazuje przede wszystkim lekkość, spontaniczność i ekspresję.
Najnowsze prace Magdaleny Gintowt-Juchniewicz prezentują tematykę pejzażową. Artystka w bardzo nostalgiczny sposób rejestruje zmiany oświetlenia w przestrzeni polskiego krajobrazu. Raz zamglone perspektywy, innym razem skontrastowane w pełnym słońcu przestrzenie, pokazują nadwodne szuwary, połacie łąk, linie horyzontu rysowane pierzeją lasu. Bardzo wyczulona na piękno pejzażu i zachodzące w nim zmiany, patrzy na nie nie tylko jako skrupulatnie notujący rzeczywistość artysta, ale także, a może przede wszystkim, stara się oddać nastój, romantyzm, klimat przedstawienia. Jest w tym pewien wyraz symboliczny oraz umiejętne podpatrywanie mistrzów polskiego malarstwa szkoły krakowskiej takich jak Stanisławski, Kamocki czy Czajkowscy. Jest też coś bardzo osobistego i kobiecego, specyficzna delikatność w ujmowaniu przedstawień.
Powrót
Akwarela to bardzo trudna technika malarska. Raz położona plama nie daje szansy na poprawki. W akwareli nie można popełnić błędu. Posługujący się akwarelą autorzy muszą bardzo precyzyjnie podchodzić do swojej twórczości, choć otrzymywany przez nich efekt pokazuje przede wszystkim lekkość, spontaniczność i ekspresję.
Najnowsze prace Magdaleny Gintowt-Juchniewicz prezentują tematykę pejzażową. Artystka w bardzo nostalgiczny sposób rejestruje zmiany oświetlenia w przestrzeni polskiego krajobrazu. Raz zamglone perspektywy, innym razem skontrastowane w pełnym słońcu przestrzenie, pokazują nadwodne szuwary, połacie łąk, linie horyzontu rysowane pierzeją lasu. Bardzo wyczulona na piękno pejzażu i zachodzące w nim zmiany, patrzy na nie nie tylko jako skrupulatnie notujący rzeczywistość artysta, ale także, a może przede wszystkim, stara się oddać nastój, romantyzm, klimat przedstawienia. Jest w tym pewien wyraz symboliczny oraz umiejętne podpatrywanie mistrzów polskiego malarstwa szkoły krakowskiej takich jak Stanisławski, Kamocki czy Czajkowscy. Jest też coś bardzo osobistego i kobiecego, specyficzna delikatność w ujmowaniu przedstawień.
Fotorelacja
Galeria prac
Powrót
