Krzysztof Pająk - retrospektywna wystawa malarstwa

 
Dnia 14 marca 2003 w Galerii "Wizytująca" miało miejsce oficjalne otwarcie wystawy malarstwa Krzysztofa Pająka. Twórczość tego artysty była już wielokrotnie prezentowana w ramach relacji z wystaw w Artinfo.pl. Krzysztof Pająk jest także związany z naszym portalem od samego początku jego istnienia, stąd też znana jest nam jego twórczość i doskonale pamiętamy jego wystawy. Jednak w przypadku tej ekspozycji trudno nie oprzeć się stwierdzeniu, że odkrywamy nowe oblicze działań twórczych Krzysztofa Pająka.
   
 
  
  
 

Prezentowana wystawa ma charakter retrospektywny, obejmuje ona ostatnie czternaście lat twórczości artysty. Jednak od razu na wejściu Krzysztof Pająk pokazuje, ze nie będzie to tylko wystawa odkurzonych prac z pracowni. Artysta zaskakuje nas niesamowitymi kolorami, wydobywanymi pod światłem ultrafioletu!
 
Do obrazów i rzeźb umieszczonych w zaciemnionych wnętrzach artysta użył specjalnej farby wywołującej efekt „świecenia”. 






Podświetlone rzeźby Krzysztofa Pająka o charakterze słupów totemicznych, są w istocie projekcjami wyobrażeń artysty, przywołują mu na myśl obiekty, z którymi miał styczność w okresie pracy zawodowej. Świecące totemy przypominają  specjalistyczną aparaturę - np. stojaki teletransmisyjne, obudowane migającymi diodami.
 
  
    
Poniżej prezentujemy zdjęcia prac umieszczonych w zaciemnionych pomieszczeniach. Dla zobrazowania efektu świecenia farb, pokazujemy także te same prace w normalnym świetle.

 
 
Opuszczając pierwsze dwie, teletransmisyjne sale, przechodzimy do kolejnych pomieszczeń galerii, gdzie zobaczyć można już znane prace, pochodzące z różnych cykli autorskich artysty. Prezentowane są obrazy z takich cykli jak „Motywy Biblijne”, „Cykl Miasta”, „Cykl Figuracje” oraz motyw otwartych oceanicznych, kosmicznych przestrzeni. 
  
 
 
 
 
  
 
 
W większości, obrazy Krzysztofa Pająka to wielkoformatowe oleje na płótnie. Ich zagęszczona, skondensowana liryka, duszna i nieprzebyta niczym w „Śnie Jadwigi” Henri’ego Rousseau, zdaje się potwierdzać tezę artysty o zanikających granicach, nachodzących na siebie. Nawiązania do sztuki naskalnej czy prymitywnej plastyki kultur afrykańskich, australijskich i amerykańskich, do starożytnej piktografii i jednocześnie do tradycji komiksu czy pop-artu, sytuują Pająka na pozycji eklektycznego artysty, swobodnie poruszającego się zarówno w przestrzeni archetypicznego wzornictwa jak i współczesnych symboli modern-artu. Na tę stylistyczną mieszankę w twórczości Krzysztofa Pająka zwraca uwagę również artystka, Joanna Owidzka. Tu się zgadzamy. I, tak jak Owidzka owo połączenie pierwotnej zaprzeszłości z technologiczną współczesnością odbiera w kategorii subtelnego żartu, tak według nas owo połączenie jest świadectwem filozoficznej ciągłości sztuki, świadectwem powagi ewolucyjnej obrazu. 
  
Odnajdywanie przez Pająka wspólnych zbiorów dla „obrazów źródeł” – atawistycznych matryc wizualnych z progu ludzkości i nowoczesnych manifestów artystycznych, to wyraz głębokiej dojrzałości twórczej i filozoficznej zadumy nad istotą obrazu.
  
Dzieła Krzysztofa Pająka, zarówno płótna z pogranicza impresjonistycznej abstrakcji i neoawangardy, jak i minimalistyczne rzeźby mające coś z wdzięku prymitywnych figuracji Marino Mariniego odwołują się do mistycyzmu ludzkiej natury, do bytu poza czasem. Wywołują w ten sposób skojarzenia z behawioralną pierwociną ludzkiej substancji, leżącą u podstaw współczesnej myśli malarskiej, czy sztuki w ogóle. Zagęszczona faktura zdarzeń w obrębie semantyki obrazu-znaku, obrazu jako transcendencji słowa, przywołuje na myśl strukturę XIII - wiecznych witraży europejskich, gdzie „roiło się” od scen biblijnych i historii z żywotów świętych. Obrazy Pająka możemy w tym świetle uznać za specyficzne ikony nowoczesności odbijające, niczym zwierciadło, rysę łączącą prehistoryczną rzeczywistość z jej współczesną pochodną. Pojawiająca się techniczno-elektroniczna aura w twórczości Krzysztofa Pająka tylko potęguje to wrażenie czyniąc zasadnym odczucie, iż obrazy i rzeźby artysty, to swego rodzaju hologramy współczesności, neony zindustrializowanej duszy przechowującej w sobie archetypiczną pamięć początku.
 
Krzysztof Pająk mówi: wszystko jest ważne, ale jednocześnie ulotne. Obserwując prace artysty mówimy: wszystko jest ulotne, ale jednocześnie ważne.
  


  

 
 Wybrane prace prezentowane na wystawie:
 

  
  Nota biograficzna:

  
 
Krzysztof Pająk - urodził się w 1956 roku w Warszawie. Studiował na Wydziale Wzornictwa Przemysłowego ASP w Warszawie w latach 1979-1984. Dyplom uzyskał z wyróżnieniem w pracowni projektowania graficznego prof. R. Duszka oraz ukończył malarstwo w pracowniach prof. J. Dziędziory i prof. J. Sempolińskiego.
W swojej pracy artystycznej zajmuje się malarstwem, projektowaniem i fotografia. Był współtwórcą projektu komunikacji wizualnej dla szpitala CZMP w Łodzi.
Artysta uczestniczył w wielu wystawach indywidualnych - Warszawa, Kolonia, Munchengladbach. Wystawy zbiorowe miały miejsce m.in. w: 1987 Bazylea, 1988 Warszawa - Arsenał 88, 1989 Moskwa, 1991 Munchengladbach, 1992 Roermond (Holandia), 1999 Paryż. W roku 2000 wiele wystaw i konkursów w Warszawie, wśród nich: finał konkursu "Warszawa wraca na płótna mistrzów", finał konkursu "Obraz roku 2000" Fundacji polsko-japońskiej im. Miyauchi w Starej Kordegardzie. Artysta brał również udział w licznych aukcjach charytatywnych, m. in.: EXIT, Artyści dla Hospicjum 2001.

    
 
Wystawa czynna do 28 marca 2003
  
   
Relacja przygotowana przez Artinfo.pl
Tekst i zdjęcia: Rafał Kamecki, Łukasz Wójcicki