Katarzyna Majak - nibyniewielka
Wernisaż: 2010-07-19 19:00:00
Już po raz kolejny Katarzyna Majak pokazała swój projekt artystyczny opowiadający historię ślubnej sukienki. W Warszawie po raz pierwszy można go oglądać w Starej Galerii ZPAF na wystawie zatytułowanej nibyniewielka.
Projekt realizowany w ciągu ostatnich dwóch lat wcześniej prezentowany był w Krakowie, Berlinie, Łodzi, Radomiu i Poznaniu. Na ekspozycję składają się fotografie, video, muzyka oraz obiekty.
Majak przestawia nam historię własnego ślubu, który nigdy się nie odbył. W centrum uwagi stawia białą sukienkę, która jest tym samym symbolem niedoszłych zaślubin. Staje się niemal obiektem-fetyszem. Ubrana w nią artystka pozuje na kiczowatych zdjęciach wykonanych w plenerze i atelier fotograficznym. Na innej fotografii widzimy samotnie ukazana sukienkę lub też artystkę z welonem zakrywającym jej twarz. Wszystkie zdjęcia oprawione zostały w ślubne, ozdobne ramy. Na ekspozycji zaprezentowano ponadto video, na którym Majak zakłada na siebie sukienkę, czy też zmiętą sukienkę przypominającą rzeźbę. Ekspozycji towarzyszy także muzyka z płyty majak&the unmarried, specjalnie skomponowana przez Marcina Bocińskiego. Oglądając wystawę mamy wrażenie, że coś tu nie pasuje. I rzeczywiście, brakuje partnera z którym panna młoda miałaby wziąć ślub.
Poprzez swój projekt autorka przełamuje stereotypy i oswaja się z własnymi przeżyciami. Jest to dla niej rytuał przejścia, próba dekonstrukcji obrazu-symbolu jakim jest sukienka ślubna. Wystawa ma także na celu uświadomienie nam, iż ceremonia zaślubin to tak naprawdę rytuał o wartości symbolicznej.
Wystawa nibyniewielka Katarzyny Majak to bardzo ciekawa i oryginalna kontynuacja projektu artystycznego. Artystka poprzez swoją sztukę stara się poradzić z własnymi problemami, otwiera się przed widzem, opowiadając historię niespełnionej miłości. Tym samym stara się „odczarować” białą sukienkę i uświadomić nam jak bardzo jesteśmy podatni na uwarunkowania kulturowe, historyczne i antropologiczne.
Powrót
Projekt realizowany w ciągu ostatnich dwóch lat wcześniej prezentowany był w Krakowie, Berlinie, Łodzi, Radomiu i Poznaniu. Na ekspozycję składają się fotografie, video, muzyka oraz obiekty.
Majak przestawia nam historię własnego ślubu, który nigdy się nie odbył. W centrum uwagi stawia białą sukienkę, która jest tym samym symbolem niedoszłych zaślubin. Staje się niemal obiektem-fetyszem. Ubrana w nią artystka pozuje na kiczowatych zdjęciach wykonanych w plenerze i atelier fotograficznym. Na innej fotografii widzimy samotnie ukazana sukienkę lub też artystkę z welonem zakrywającym jej twarz. Wszystkie zdjęcia oprawione zostały w ślubne, ozdobne ramy. Na ekspozycji zaprezentowano ponadto video, na którym Majak zakłada na siebie sukienkę, czy też zmiętą sukienkę przypominającą rzeźbę. Ekspozycji towarzyszy także muzyka z płyty majak&the unmarried, specjalnie skomponowana przez Marcina Bocińskiego. Oglądając wystawę mamy wrażenie, że coś tu nie pasuje. I rzeczywiście, brakuje partnera z którym panna młoda miałaby wziąć ślub.
Poprzez swój projekt autorka przełamuje stereotypy i oswaja się z własnymi przeżyciami. Jest to dla niej rytuał przejścia, próba dekonstrukcji obrazu-symbolu jakim jest sukienka ślubna. Wystawa ma także na celu uświadomienie nam, iż ceremonia zaślubin to tak naprawdę rytuał o wartości symbolicznej.
Wystawa nibyniewielka Katarzyny Majak to bardzo ciekawa i oryginalna kontynuacja projektu artystycznego. Artystka poprzez swoją sztukę stara się poradzić z własnymi problemami, otwiera się przed widzem, opowiadając historię niespełnionej miłości. Tym samym stara się „odczarować” białą sukienkę i uświadomić nam jak bardzo jesteśmy podatni na uwarunkowania kulturowe, historyczne i antropologiczne.
Fotorelacja
Galeria prac
Powrót
