Jan Tarasin - Prace - Galeria Art NEW media
Wernisaż: 2007-11-29 19:00:00
Wystawa prac Jana Tarasina w Galerii Art NEW media nie jest może duża, ale za to szczególna, bo jest bardzo osobistym wyborem artysty. Często jest tak - i ranga twórcy nie ma na to wpływu - że artyści nie potrafią podchodzić krytycznie do własnej twórczości, a ich wybory rzadko pokrywają się z głosem krytyki czy kolekcjonerów.
W przypadku Tarasina jest inaczej. Jego subiektywna propozycja jest ciekawa, a momentami nawet intrygująca, pomimo faktu, że ekspozycja prezentuje głównie prace na papierze, głównie rysunki i litografie. Wybrane dzieła mają dla artysty szczególne znaczenie. Z większością z nich przez wiele lat nie rozstał się, liczne traktując jako autoinspirację, motyw początkowy ważnych cykli, także malarskich czy prace, w których udało mu się rozwiązać jakiś szczególny problem plastyczny lub w których stworzył istotną koncepcję wizualną, spełniającą założenia adekwatne do filozofii calej jego twórczości. Prezentowane dzieła pochodzą z różnych, przede wszystkim wczesnych okresów twórczości, od lat 50. począwszy.
To co najbardziej pouczające jest w prezentowanych pracach Tarasina, to to, że w większości są to dzieła graniczne, pokazujące bardzo precyzyjnie, gdzie przebiega u artysty styk pomiędzy twórczością przedstawiającą a abstrakcją. W najwcześniejszych pracach znajdziemy martwe natury komponowane ze zwyczajnych przedmiotów malowanych w duchu ascetycznego realizmu, a w litografiach odniesienia egzystencjalne i symboliczne. We wszystkich w zasadzie dziełach odnaleźć możemy i prześledzić drogę po której wchodził Tarasin w budowanie sobie właściwych układów elementów. Nie są to tylko typowe dla jego późniejszych prac notacje, zbliżone do zapisu alfabetycznego, ale różne multiplikowane, usypywane i rozsypywane w obrazach, na poły abstrakcyjne przedmioty, tworzące oryginalne kompozycje. Autor realizował w nich koncepcje, nie mające nic wspólnego z dekoracyjnym aspektem takich ustawień, a ćwiczył kwestie obecności przedmiotu w przestrzeni i możliwości odrealniania tej przestrzeni poprzez montowanie nieco metaforycznych gier wizualnych, które stały się potem typowe dla jego malarstwa, a dla których poligonem prób stała się grafika.
Tarasina pasjonuje świat przedmiotów. To zaangażowanie w realny obiekt, szczególnie widać w pracach na papierze. Artysta redukuje i upraszcza, innymi słowy sprowadza do abstrakcji przedmioty, czyniąc z nich znaki i symbole. Buduje z nich skomplikowane i wielowątkowe układy, w których przedmiot, a nawet i figura ludzka,ś pełni funkcję aktora, przyporządkowanego roli, jaką w przestrzennym układzie narzuca artysta. Czasem prowadzi to do kondensacji plastycznego obrazowania, czasem do rozpuszczenia i rozpłynięci w plamie barwnej. Artystę interesuje przypadek i prawdopodobieństwo, nieobliczalność i żywiołowość natury wymykająca się kodyfikacji. Na wzór mechanizmów rządzących w przyrodzie Tarasin buduje układy przedmiotów, starając się odtworzyć te zasady, a następnie je rozbić.
Powrót
W przypadku Tarasina jest inaczej. Jego subiektywna propozycja jest ciekawa, a momentami nawet intrygująca, pomimo faktu, że ekspozycja prezentuje głównie prace na papierze, głównie rysunki i litografie. Wybrane dzieła mają dla artysty szczególne znaczenie. Z większością z nich przez wiele lat nie rozstał się, liczne traktując jako autoinspirację, motyw początkowy ważnych cykli, także malarskich czy prace, w których udało mu się rozwiązać jakiś szczególny problem plastyczny lub w których stworzył istotną koncepcję wizualną, spełniającą założenia adekwatne do filozofii calej jego twórczości. Prezentowane dzieła pochodzą z różnych, przede wszystkim wczesnych okresów twórczości, od lat 50. począwszy.
To co najbardziej pouczające jest w prezentowanych pracach Tarasina, to to, że w większości są to dzieła graniczne, pokazujące bardzo precyzyjnie, gdzie przebiega u artysty styk pomiędzy twórczością przedstawiającą a abstrakcją. W najwcześniejszych pracach znajdziemy martwe natury komponowane ze zwyczajnych przedmiotów malowanych w duchu ascetycznego realizmu, a w litografiach odniesienia egzystencjalne i symboliczne. We wszystkich w zasadzie dziełach odnaleźć możemy i prześledzić drogę po której wchodził Tarasin w budowanie sobie właściwych układów elementów. Nie są to tylko typowe dla jego późniejszych prac notacje, zbliżone do zapisu alfabetycznego, ale różne multiplikowane, usypywane i rozsypywane w obrazach, na poły abstrakcyjne przedmioty, tworzące oryginalne kompozycje. Autor realizował w nich koncepcje, nie mające nic wspólnego z dekoracyjnym aspektem takich ustawień, a ćwiczył kwestie obecności przedmiotu w przestrzeni i możliwości odrealniania tej przestrzeni poprzez montowanie nieco metaforycznych gier wizualnych, które stały się potem typowe dla jego malarstwa, a dla których poligonem prób stała się grafika.
Tarasina pasjonuje świat przedmiotów. To zaangażowanie w realny obiekt, szczególnie widać w pracach na papierze. Artysta redukuje i upraszcza, innymi słowy sprowadza do abstrakcji przedmioty, czyniąc z nich znaki i symbole. Buduje z nich skomplikowane i wielowątkowe układy, w których przedmiot, a nawet i figura ludzka,ś pełni funkcję aktora, przyporządkowanego roli, jaką w przestrzennym układzie narzuca artysta. Czasem prowadzi to do kondensacji plastycznego obrazowania, czasem do rozpuszczenia i rozpłynięci w plamie barwnej. Artystę interesuje przypadek i prawdopodobieństwo, nieobliczalność i żywiołowość natury wymykająca się kodyfikacji. Na wzór mechanizmów rządzących w przyrodzie Tarasin buduje układy przedmiotów, starając się odtworzyć te zasady, a następnie je rozbić.
Fotorelacja
Galeria prac
Powrót
