Jan Bujnowski - grafika - ArtiDoTuum Gallery

Jan Bujnowski, choć ukończył studia z zakresu grafiki, często podkreślał, że przede wszystkim czuje się malarzem. 
Zakres działalności artystycznej Bujnowskiego jest szerszy niż samo malarstwo, w bardzo dużej mierze dotyczy rysunku i fotografii. 
W latach 80. artysta malował rzeczywistość, uchodzącą powszechnie za mało atrakcyjną. Anonimowa ściana szarego bloku, puste place zabaw – były główną treścią obrazów, ośmieszającą ówczesny model egzystencji. 
Fotografował także tereny działkowe, zgłębiając ideę terytorium wynikającą z prawa natury, instynktu przetrwania, poczucia bezpieczeństwa – idea ta była głównym motywem jego twórczości. Niejako „po drodze” dostrzegł, że spośród występujących w przyrodzie figur geometrycznych dominują: koło, trójkąt, jak również figury „łamane”. Dostrzegł również, że obraz powstający z fotografowania płotów działkowych na tle śniegu sprowadza się w gruncie rzeczy do odcieni szarości, czerni i bieli i zaczyna funkcjonować jako namiastka tradycyjnej grafiki.
Wydaje się, że szereg tych doświadczeń artysty został zebrany w cyklu linorytów pt. „Idący”. Rozpoczyna go postać Adama i Ewy „pożyczonych” z fresku Masaccia, którzy w kolejnych grafikach zamieniają się w anonimowy tłum licznie zgromadzonych, a jednak zagubionych i samotnych w gruncie rzeczy ludzi. Ludzi o zuniformizowanych sylwetkach, stojących w kolejce, przekraczających ulicę, zmierzających w swoim kierunku, by znów się rozejść. Przestrzeń zaznaczają krótkie, gęsto stawiane kreski, przypominające zacinający deszcz, zacierających czasem kształt człowieka, zatracając jego indywidualizm.
Bujnowski „opowiada o kondycji człowieka za pomocą znaków i metafor, ofiarowując nam możliwość samodzielnej, niepozbawionej jednak intelektualnego wysiłku refleksji”.