InteGracja - sztuka wobec acedii po 7-8 czerwca

Tym razem w galerii Program można obejrzeć zbiorową wystawę prezentującą twórczość kilkunastu współczesnych artystów polskich.
Jest video-animacja przetworzonych sutków kobiecych autorki prezentacji multimedialnych dla Centrum Sztuki Współczesnej – Aleksandry Polisiewicz pt. „Rosarium” z 2002 roku; instalacja Ryszarda Ługowskiego, imitująca przymierzalnię, jaką możemy spotkać w centrach handlowych, z zestawem masturbatorów umieszczonych na postumencie i porozrzucanymi rękawiczkami jednorazowymi – „Przymierzalnia – IMPERIUM” z 1998 roku;

Jest także „Ostateczne wyzwolenie” Zbigniewa Libery z 2003 roku, przedstawiające fotografie żołnierzy i cywilów w objęciach, umieszczone w podświetlonych ekranach; film video Katarzyny Kozyry realizowany na przestrzeni lat 2001 – 2002, pt. „Chłopcy, Dzidy, Schody”, gdzie kolejne kadry filmu pokazują grupę młodych chłopaków w negliżu, z imitacją waginy na kroczu, „mierzących się” z przestrzenią schodów i z rekwizytami w postaci dzid; rysunki Ryszarda Woźniaka z cyklu „Autorytety” z lat 2001 – 2003, z przedstawieniami ludzi reprezentującymi, według autora, tytułowy autorytet w konkretnej dziedzinie życia; fragment tryptyku z okresu między 1998 a 2000 rokiem „Kiedy inny staje się swoim”, Alicji Żebrowskiej, czyli niezwykły akt kobiecy przed lustrem; Zofii Kulik „Skarby Ermitażu” z lat 1997 – 1999, tj. zdjęcia z męskimi genitaliami należącymi do osobliwych modeli; prace Artura Żmijewskiego z cyklu „Oko za oko” z 1998 roku – fotografie nagich ludzi niepełnosprawnych; niezwykle plastyczne zdjęcie z wnętrza katedry łódzkiej autorstwa dwójki artystów, Tatiany Czekalskiej i Leszka Golca, zatytułowane „ZULA – Katedra – Łódź” z 1998 roku; wielkoformatowa fotografia kobiety z dzieckiem z cyklu „Madonny” (1996 – 2001) reprezentowała na wystawie Katarzynę Górną a Anna Baumgart pokazała fragment cyklu „Matki i Córki” z 2002 roku oraz intrygującą rzeźbę, o której tajemniczym nastroju przekona się ten/ta, kto do 27 lipca odwiedzi Galerie Program.
Nad zebranymi pracami „powiewały” czerwone flagi ze srebrnym odręcznym napisem „Anarchy Now” autorstwa popularnego projektanta mody, Arkadiusa.

W części oficjalnej, po trudach dojścia do głosu w hałasie zgromadzonych gości, dyrektor artystyczny, Aneta Marcinkowska-Muszyńska, wspominając o ważności ekspozycji dziękowała ludziom, którzy bezinteresownie przyczynili się do jej „spełnienia”. Kurator wystawy, Kazimierz Piotrowski, mówił z kolei o kondycji sztuki w dobie integracji europejskiej i próbie „reaktywacji” jej doniosłej, życiowej roli.
Jak widać z powyższego, przekrój przez współczesne oblicze polskiej (europejskiej) sztuki współczesnej szeroki i wymagający. Jest na co popatrzeć, a czy docenić, to już zależy od Państwa.