Frank Boots - wystawa fotografii w Strefa-Juice&Art

21 listopada w galerii Strefa-Juice&Art odbył się wernisaż fotografii Franka Bootsa.
Frank Boots mówi o sobie, że jest fotografem- amatorem, który wyspecjalizował się w jednym temacie: ludzie. Jego czarno-białe fotografie przedstawiają ciała ludzkie, najczęściej kobiece- akty i portrety. Fotografie Franka Bootsa powstają przy użyciu tradycyjnej techniki w salonie przekształcanym w studio.
Ascetyczne w formie ujęcia nasycone są wielopoziomową treścią. Kształt i struktura są jedną z "mówiących" płaszczyzn każdego zdjęcia. Fizyczność, biologiczność, spojenie z ciałem, chropowatość lub idealność ludzkiej materii, traktowanie organizmu, jako ujawniającego psychikę, ale jednocześnie przypisanego do martwego świata form- przejawiają się jako szczególny biorytm każdego ujęcia. Każdy kadr zdaje się być zamkniętym obiegiem cyrklującej energii, których kompozycja pozostawia miejsca ukojenia.
 
 
Niezwykle silnym doznaniem jest przenikające poczucie zespolenia z obrazem. Wszystkie rodzą się jako spotkanie ludzko-ludzkie, w którym obie strony ujawniają coś ze swojej intymności. Jest to rodzaj spowiedzi, w której nie ma strachu i wstydu siebie. Istnieje natomiast rodzaj ujawniania siebie. Fotograf przyznaje: szukam ludzi, którzy lubią pozować. Wraz z modelem staram się stworzyć pewne obrazy; uwydatnić frapujące aspekty, pokazać ukryte strony, a może nawet stworzyć nowe. 
Powstają niezabrudzone, skondensowane obrazy brzmiące, jak doskonały akord. Podczas wernisażu, każdy odnalazł jedną fotografię, która miała dla niego szczególny magnetyzm- wyrażała najbliższą mu, dominującą w nim emocję.
 
 
Intrygującym aspektem tych ujęć jest wyjęcie ludzkiego ciała z kontekstu. Jeśli pojawia się tło, to są to organiczne struktury, które mogą być traktowane, jako inny stan skupienia ludzkiego ciała. Nie ma natomiast kontekstu sytuacyjnego, czy społecznego. Podwójnie nagie ciało jest jedynym istniejącym światem- jedynym systemem, tak symbolizowania, jak i referencji. Mimo niezwykłego piękna emanującego z fotografii Franka Bootsa, przywołują one sytuacje człowieka śmiertelnie chorego, który funkcjonuje wewnątrz pustej bańki wytworzonej przez współczucie, lęk, zakłopotanie innych. Taki człowiek jest nieustannie otoczony zainteresowaniem i miłością, ale jego ciało zostaje osierocone, przekształca się w tabu. Tabu zdają się być kobiety w fotografii Franka Bootsa. Raczej świętym tabu.

 
    
     
  
 
  Wybrane prace:

  
Wszystkie zdjęcia publikowane za osobistą zgodą Franka Bootsa i Galerii  Strefa-Juice& Art
 
 

      
ENGLISH VERSION:
  
On the 21st of November in Strefa - Jucie & Art Gallery the exhibition of Frank Boots' Photos was opened.
Frank Boots says about himself that he is an amateur photographer, who has specialized himself in single subject: human being. His black & white photos show human bodies, usually women's bodies - acts and portraits. Frank Boots' photos are created by the means of traditional technique in a living - room transformed into a studio.
The shots, ascetic in form are saturated with multi - level meaning. Shape and structure are one of the "speaking" levels of each photo. Physicality, biologicality, unifying with the body, coarseness or smoothness of human texture, conceiving the human body as disclosing psychology but at the same time being attributed to the dead world of forms - manifest themselves as a peculiar biorhythm of each shot. Each frame seems to be a closed circuit of flowing energy. The composition leaves soothing spaces.
The feeling of unification with the image is a stunning experience.
Each of them is born as a human - human meeting, during which both sides reveal something from their intimacy. It's a kind of confession, in which there is no fear, nor shame of yourself. But what exists, is the revealing of your true self. The author admits: I search for people who like to pose. Together with the model I try to create certain images; enhance striking sides, bring out the hidden sides and maybe even to create new sides. Pure, condensed images come out.
The intriguing aspect of this photography is taking the body out of any context. If there is background, it is organic structures, which can be treated as another density of human body. There is no situational or social context. Double naked body is the only existing world - the only system of symbols and reference. Despite the remarkable beauty emanating from Frank Boots' photos they recall the situation of a deadly sick person, who functions in an empty bubble made of compassion, fear and uneasiness of others. That man is surrounded with love and interest, but his body is orphaned. It is transformed into taboo. Frank Boots' women seem to be taboo. Rather the sacred taboo.

 
 
Wystawa czynna do 11 grudnia 2003
     
Relacja przygotowana przez Artinfo.pl