EmoFormy...

Prace Ewy Markiewicz-Adamczewskiej to seria geometrycznych obrazów wykonanych w technice akrylu na drewnianej płycie-sklejce, utrzymanych w duchu abstrakcji. Prace artystki są syntetycznymi formami, pozbawionymi zbędnych upiększeń i egzaltacji. Charakteryzuje je przejrzysta kompozycja, ograniczona paleta barwna. Jednak nie pozbawione są one rytmiki i harmonii. Przyglądając się pracom autorki, można odnieść wrażenie, że są one czymś w rodzaju zabawy z linią, zabawy, która łagodnie wprowadza odbiorcę w świat sztuki współczesnej, dając możliwość do- strzeżenia piękna w najprostszych elemen- tach kompozycji plastycznych. Oglądając prezentowane obrazy możemy dostrzec, jakie możliwości wyrazowe daje linia, która przybiera tutaj formę spirali, formę, która niezwykle często występuje w świecie przyrody, np. kształt galaktyk, spiralnie układające się płatki szyszki sosny, układ liści na łodygach roślin, budowa muszli, itp. W aspekcie matematycznym spirala posiada cechę nieskończoności i właśnie z tego względu występuje w mitach i wierzeniach całego świata. Sama forma spirali ma charakter ponad kulturowy, archetypiczny. Odzwierciedla obraz jedności w konflikcie przeciwieństw i wiecznych przemian: początek-nieskończoność, ruch-bezruch, przestrzeń-płaskość, światło-mrok, próżnia- materia, jest łącznikiem świata wewnętrz- nego z zewnętrznym, oznacza walkę żywiołów i transgresję. Spirala jest również metaforą dążenia do samodoskonalenia, głębokiej transformacji wewnętrznej.
W zależności od tego, w którą stronę kręci się spirala, zmianie ulega również jej znaczenie, dlatego często łączy opozycje znaczeniowe, np. wzrost i rozpad, ewolucję i inwolucję, wyjawianie i ukrywanie. Cecha łączenia przeciwieństw jest szczególnie wyraźna w dwóch połączonych spiralach.

Warto zwrócić uwagę na jeszcze jeden aspekt, mianowicie taki, iż ruch spirali ma cechy hipnotyzujące, przyciąga uwagę odbiorcy, sprawia, że koncentruje on swoją uwagę na śledzeniu jej linii. Fascynująca jest dla niego harmonia pomiędzy ciągłą zmianą a stałością. Motyw spirali pojawiający się w pracach artystki można również odnieść do spiralnej teorii czasu, która opiera się na tezie, iż istnieje tzw. czas cykliczny, obecny w przyrodzie oraz czas linearny, związany z po- działem na przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, który jest odczuwany przez ludzi żyjących w rozwiniętych cywilizacjach.

Autorka celowo w swojej twórczości odwołuje się do rozmaitych znaczeń spirali, przede wszystkim dlatego, iż odnoszą się do symboliki pośrednictwa pomiędzy różnymi wymiarami świata - boskim i ludzkim. Spirala rozwija się z jednego punktu w nieskończoność, dlatego za jej pośrednictwem możliwa jest komunikacja człowieka z Bogiem. To właśnie w ujęciu mitologicznym bogowie ujawniani są pod postacią spiralnego pyłu, wiru energii, dymu czy ognia. Najistotniejszym elementem spirali jest tzw. punkt początkowy - oko cyklonu, które jest jedynym punktem stałym, wszystkie pozostałe są zmienne. Jest ono centrum naszej obecności - bycia, które jest źródłem nieskończoności, boskości i niezmienności. W symbolice element ten odwołuje się do tzw. oka mądrości, które widzi wszystko, lecz nie angażuje się w przemijający i zmieniający się świat.

Przekształcając spirale, którą uznaje w swej działalności twórczej za formę wyjściową, artystka podejmuje próbę poszukiwania odpowiedniego kształtu, by poprzez autorską, indywidualna formę wyrażać własne doznania zmysłowe i emocje. Ważną role odgrywa intuicja, którą zawsze się kieruje, podejmując swoistego rodzaju próbę poszukiwania i doświadczenia Absolutu.

W prezentowanych pracach można dostrzec wiele innych odniesień do symboli, które, jak wiadomo, mają to do siebie, że umożliwiają transfer wiadomości między świadomością a nieświadomością, są bowiem obrazami archetypowymi będącymi bodzcami naszej wyobraźni.

Wszystkie dzieła mają format kwadratu. Prezentowane są w zestawach składających się z czterech obrazów, tworząc taki sam kształt geometryczny. Jest to zapewne celowy zabieg, przemyślane działanie autorki, w którym można doszukiwać się znaczeń symbolicznych. Kwadrat symbolizuje sferę wewnętrzności - tego, co jest związane z człowiekiem i ziemią (cztery strony świata). Krzyż jako symbol to powiązanie nieba i ziemi, nieświadomości
i świadomości, życia i śmierci, ale także trudności, rozpoznania ciemnych stron, przezwyciężenia instynktów. Liczba cztery - jak cztery strony świata tworzone przez kwadrat - to symbol kompletności, zakończenia, spokoju, godzenia przeciwstawnych pozycji, dążenia do samopoznania. Jest to więc powtórzenie znaku krzyża, wzmocnione połączenie przeciwieństw. Jak widać wszystkie zawarte tu elementy pasują do siebie komplementarnie, dopeł- niają się, co z pewnością nie jest przypadkowe i ma aktywizować dodatkowo od- biorcę do myślenia. Warto zaznaczyć, iż w takiej konfiguracji prezentowane są po raz ostatni.

Ewa Markiewicz-Adamczewska w swoich twórczych poszukiwaniach czerpie inspiracje zarówno ze świata muzycznego, doświadczeń związanych z dziełami wizualnymi, jak i wprost ze świata materii, a magnetyzm jej prac wynika zapewne z połączenia abstrakcyjnej geometrii z próbą odwzorowania emocji i napięć panujących w człowieku i całym wszechświecie, którego jest częścią.

Georges Seurat powiedział, że sztuka to harmonia; harmonia zaś to analogia kontrastów (przeciwieństw) i analogia podobieństw, tonu, koloru i linii; to znaczy czerwieni i jej dopełnienia - zieleni, oranżu i jego dopełnienia - błękitu, żółci i jej dopełnienia - fioletu; linii, to znaczy odchyleń kierunkowych od horyzontalnego poziomu. Artystka w swoich pracach zestawia dynamizm, ruch, emocjonalność z uporządkowaną analizą, a przede wszystkim intelektualnym przekazem.

Kurator - Adriana Michalska