Dariusz Mlącki - Kolecja Kopert
Wernisaż: 2011-05-14 20:00:00
Prezentacja prac autorstwa Dariusza Mląckiego w warszawskiej Galerii Korekta pt.: Kolekcja kopert, to kolejna odsłona tematu podejmowanego przez artystę od początku lat dziewięćdziesiątych XX w. Iluzjonistyczne malarstwo, wielokrotna powtarzalność zwykłego przedmiotu to forma wypowiedzi artystycznej jakiej używa twórca, by podkreślić samą, czystą treść przekazu artystycznego swoich prac.
Mlącki uczy patrzeć. Uczy patrzeć na codzienne przedmioty, na to co może się kryć za niepozorną kopertą, pozostawia niewielkie pole dla konkretyzacji dzieła przez odbiorcę. Tak naprawdę wszystko jest przedstawione i jasne. Odbiorcy pozostawia możliwość skojarzeń na temat tego, co znajdziemy w kopercie po jej otwarciu. Artysta jednak i tu kieruje percepcją, która jest powiązana z tym, co zostało przedstawione na kopercie, z tym co podpowie nam nasz umysł, doświadczenie, wiedza. Artysta bada naturę ludzkiego poznania stawiając proste pytania, jak np.: niebo czy koperta? Relację pomiędzy sztuką a światem rzeczywistym – kiedy koperta jest sztuką a kiedy nie jest, w jakiej formie się nią staje, czy artysta ma wpływ, jeśli tak to jaki, na postrzeganie przedmiotu oglądanego na wystawie, a jednocześnie przedmiotu codziennego użytku jako dzieła sztuki. Nie sięga przy tym po tematy czy formy, kategorie określane w estetyce jako piękne czy wzniosłe, skłania się raczej ku ładności rzeczy.
Mlącki posługując się malarstwem iluzjonistycznym, tworzy obrazy z pogranicza abstrakcji i realizmu, zamknięte w geometrycznej prostej kompozycji. Wykorzystuje do tego talent, znajomość perspektywy, jak również podobrazie, z którego korzysta, korek, płótno, pleksi, papier. Władysław Tatarkiewicz, komentując gorgiszowskie pojęcie apate pisał: "Największym osiągnięciem Sztuki jest wyprodukowanie rzeczy tak łudząco podobnych do rzeczywistego wzoru, by wytworzyć złudzenie rzeczywistości (…), ten jest największym artystą, kto najlepiej wprowadza ludzi w błąd wytwarzając rzeczy podobne do prawdziwych" (W. Tatarkiewicz, Dzieje sześciu pojęć, Warszawa 2006, s. 335). Dlatego zagrajmy w grę skojarzeń proponowaną przez artystę i dajmy się oszukać iluzji. Dzięki temu może będziemy mogli dostrzec ładne rzeczy w codziennym świecie. Ładność w prostocie.
Malarstwo Mląckiego nie tylko nasuwa skojarzenia z twórczością starożytnych, malarstwem pompejańskim oraz historią o konkursie, walce twórczej między Zeuksisem a Parrazjosem:
"Ten ostatni [Parrazjos] wdał się podobno w zawody z Zeuksisem i kiedy ten przyniósł winogrona namalowane tak łudząco, że na scenę przylatywały ptaki, on sam okazał płótno, namalowane z taką wiernością, że Zeuksis, pękając z dumy z wystawionej mu przez ptaki cenzurki, zażądał, żeby usunął wreszcie płótno i pokazał obraz. Kiedy zrozumiał swą pomyłkę, ustąpił pierwszeństwa szczerze zawstydzony, bo sam wprowadził w błąd ptaki, Parrazjos zaś jego, artystę!" (Pliniusz, Historia Naturalna, XXXV 15-29, 50-149).
Koperty Mląckiego kojarzą się również z XVII w. konwencją malarską trompe l'oeil (holenderskie: bedrijghertje), werystycznymi przedstawieniami np. desek z utensyliami, które również dzięki iluzji, precyzyjnemu wykonaniu oszukują ludzkie oko.
Powrót
Mlącki uczy patrzeć. Uczy patrzeć na codzienne przedmioty, na to co może się kryć za niepozorną kopertą, pozostawia niewielkie pole dla konkretyzacji dzieła przez odbiorcę. Tak naprawdę wszystko jest przedstawione i jasne. Odbiorcy pozostawia możliwość skojarzeń na temat tego, co znajdziemy w kopercie po jej otwarciu. Artysta jednak i tu kieruje percepcją, która jest powiązana z tym, co zostało przedstawione na kopercie, z tym co podpowie nam nasz umysł, doświadczenie, wiedza. Artysta bada naturę ludzkiego poznania stawiając proste pytania, jak np.: niebo czy koperta? Relację pomiędzy sztuką a światem rzeczywistym – kiedy koperta jest sztuką a kiedy nie jest, w jakiej formie się nią staje, czy artysta ma wpływ, jeśli tak to jaki, na postrzeganie przedmiotu oglądanego na wystawie, a jednocześnie przedmiotu codziennego użytku jako dzieła sztuki. Nie sięga przy tym po tematy czy formy, kategorie określane w estetyce jako piękne czy wzniosłe, skłania się raczej ku ładności rzeczy.
Mlącki posługując się malarstwem iluzjonistycznym, tworzy obrazy z pogranicza abstrakcji i realizmu, zamknięte w geometrycznej prostej kompozycji. Wykorzystuje do tego talent, znajomość perspektywy, jak również podobrazie, z którego korzysta, korek, płótno, pleksi, papier. Władysław Tatarkiewicz, komentując gorgiszowskie pojęcie apate pisał: "Największym osiągnięciem Sztuki jest wyprodukowanie rzeczy tak łudząco podobnych do rzeczywistego wzoru, by wytworzyć złudzenie rzeczywistości (…), ten jest największym artystą, kto najlepiej wprowadza ludzi w błąd wytwarzając rzeczy podobne do prawdziwych" (W. Tatarkiewicz, Dzieje sześciu pojęć, Warszawa 2006, s. 335). Dlatego zagrajmy w grę skojarzeń proponowaną przez artystę i dajmy się oszukać iluzji. Dzięki temu może będziemy mogli dostrzec ładne rzeczy w codziennym świecie. Ładność w prostocie.
Malarstwo Mląckiego nie tylko nasuwa skojarzenia z twórczością starożytnych, malarstwem pompejańskim oraz historią o konkursie, walce twórczej między Zeuksisem a Parrazjosem:
"Ten ostatni [Parrazjos] wdał się podobno w zawody z Zeuksisem i kiedy ten przyniósł winogrona namalowane tak łudząco, że na scenę przylatywały ptaki, on sam okazał płótno, namalowane z taką wiernością, że Zeuksis, pękając z dumy z wystawionej mu przez ptaki cenzurki, zażądał, żeby usunął wreszcie płótno i pokazał obraz. Kiedy zrozumiał swą pomyłkę, ustąpił pierwszeństwa szczerze zawstydzony, bo sam wprowadził w błąd ptaki, Parrazjos zaś jego, artystę!" (Pliniusz, Historia Naturalna, XXXV 15-29, 50-149).
Koperty Mląckiego kojarzą się również z XVII w. konwencją malarską trompe l'oeil (holenderskie: bedrijghertje), werystycznymi przedstawieniami np. desek z utensyliami, które również dzięki iluzji, precyzyjnemu wykonaniu oszukują ludzkie oko.
Fotorelacja
Galeria prac
Powrót
