Danuta Dąbrowska-Siemaszkiewicz - Etiudy art deco

Od paru lat daje się zauważyć niesłabnące zainteresowanie sztuką art deco i przedmiotami pochodzącymi z lat 20., 30. XX w. Najwięcej do powiedzenia na ten temat mają m.in. antykwariusze oferujący meble. Art-decowskie schodzą, jak to się mówi, „na pniu”; poza tym – pojawiają się niezwykle rzadko. 
Pełne wdzięku i urody lat 20. potrafią być nie tylko meble. Prawdziwi admiratorzy sztuki tego okresu na pewno docenią charakterystyczne dla niego grafiki – czy to w postaci okładek czasopism, kartek, rycin w czasopismach, czy po prostu pojedynczych dzieł, które ozdobią stylowe pomieszczenie. Z takimi właśnie grafikami mamy obecnie do czynienia w galerii Raven na krakowskim Kazimierzu, specjalizującej się w meblach okresu art deco, gdzie trwa wystawa prac Danuty Dąbrowskiej-Siemaszkiewicz, objęta wspólnym tytułem: Etiudy art deco.

Ściany galerii szczelnie wypełniły obrazy „żywcem” niemal wyjęte z klubowych wnętrz lat 20 i 30 XX w. Patrząc na nie od razu można zauważyć, że są bardzo dekoracyjne i stylowe. Świetnie też nadają charakter pomieszczeniu, które ozdabiają. 

Kompozycje Danuty Dąbrowskiej-Siemaszkiewicz są wynikiem paru ostatnich lat pracy. Choć ich forma, kompozycja i stylistyka odpowiada nurtowi art deco, stanowią raczej jego reminiscencję. Nasycone, mocne kolory przyciągają wzrok niemal tak silnie jak wizerunki urokliwych kobiet w otoczeniu wytwornych mężczyzn i luksusowych samochodów. Ciemne oczy rzucają uwodzicielskie spojrzenia zza długich rzęs, drobne usta złożone są w na pozór tylko niewinny dzióbek. Charakterystyczne fryzurki, nakrycia głów, długie rękawice na smukłych dłoniach i wijące się boa na szczupłych ramionach potwierdzają, że mamy do czynienia z bohaterami sprzed 70-80 lat. 
Nie tylko postaci na to wskazują. Warto się przyjrzeć tłom, na których zostały ujęte, czy martwym naturom obecnym w twórczości artystki. Złożone jakby z fragmentów twardo ciosanych, geometrycznych kryształów, nawiązują do nurtu kubizmu 1 poł. XX w. i charakterystycznych dla lat 20. kolaży. To wszystko wskazuje na silne inspiracje, jakie artystka czerpie z tego okresu. 
Jej twórczość doskonale odpowiada celom dekoracyjnym, na tym polu zresztą Dąbrowska-Siemaszkiewicz może pochwalić się wieloma sukcesami. Swoje prace publikowała w „Przekroju”, „Marie Claire”, „Newsweeku”, „Magazynie Rzeczpospolitej”, a nawet w legendarnym tygodniku „The New Yorker” (1999). Na tym nie koniec. Jedna z projektowanych okładek „Przekroju” została nagrodzona w konkursie na Najpiękniejszą Okładkę Roku (2001). Jeszcze większym chyba osiągnięciem jest umieszczenie reprodukcji jej okładki dla „The New Yorker” w elitarnym albumie „Covering The New Yorker”, wydanym z okazji jubileuszu 75-lecia pisma.

Czy artystka cały czas będzie dążyć w obranym przez siebie kierunku – pokaże czas.