Czeska fotografia – wykłady profesorów Instytutu Twórczej Fotografii w Opawie
W ramach V Warszawskiego Festiwalu Fotografii Artystycznej, odbył się w Instytucie Sztuki Mediów ASP w Warszawie, wykład na temat czeskiej twórczości fotograficznej.
Osoby zainteresowane mogły skorzystać z wiedzy profesorów Instytutu Twórczej Fotografii w Opawie. Wykłady poprowadzili prof. Vladimir Birgus, doc. Jindrich Streit, dr Jiri Siostrzonka, Tomas Pospecha.
Można było zapoznać się z historią fotografii czeskiej od początków XX wieku do lat 50-tych XX wieku (prof. Vladimir Birgus). Na spotkaniu wyświetlano slajdy z najciekawszymi zdjęciami. Począwszy od Alfonsa Muchy, który głównie znany był jako grafik i malarz, mało kto wie, że był także znakomitym fotografem.
Od czasu, gdy pojawił się piktorializm, mamy do czynienia z problematyką fotografii i jej umiejscowieniem w sztuce. Często zdjęcia służyły jako szkice do prac rysunkowych lub malarstwa.
Pierwsze obrazy fotograficzne nasiąknięte były secesją i sztuką bizantyjską.
Twórcy czescy tworzyli akty, które były swego rodzaju poezją erotyczną, często, by pokazać nagie ciała, odwoływali się do motywów biblijnych czy mitologii greckiej.
Interesowali się ruchem, tańcem. Podejmowali tematy związane z Erosem i Thanatosem (Salome, Judyta).
Modne było uprawianie tzw. fotografii portretowej, najczęściej robiono zdjęcia lekarzy praskich.
Portretowaniem znanych osób zajmował się Anton Treczka, który był uważany za artystę czeskiego i austryjackiego. Robił zdjęcia Gustawowi Klimtowi, Egonowi Schiele.
Reasumując, piktorializm był ważny do I Wojny Światowej. Kolejny rozwój nastąpił poprzez wpływ fotografii amerykańskiej. Duże znaczenie miał impresjonizm (robienie zdjęć rozmytych pod światło).
Artyści inspiracji szukali w futuryzmie, kubizmie i symbolizmie.
Twórcą nowoczesnych kolaży, tzw. obrazowych wierszy był Lesler. W pracach tych, można było doszukać się zainteresowania sportem, mediami, przede wszystkim jednak filmem. Lesler jest także uważany za pierwszego czeskiego twórcę fotografii abstrakcyjnej. W 1923 roku pracował w Paryżu nad reklamami.
Kolejnym fotografem był J. Funke, który zaczął od piktorializmu a skończył na fotografii architektury konstruktywistycznej. Razem fotografował z Sudkiem i Wyszkowskim. Ten ostatni widział piękno w zwykłych przedmiotach, np. "Krajobraz Księżycowy", gdzie wykorzystał rzędy wykrochmalonych kołnierzyków męskich koszul.
W II połowie lat 30-tych rozwinęła się fotografia społeczna, dokumentalna i reportażowa. Wymienić należy fotografkę Marię Stachową, która robiła reportaże i słynęła z surrealistycznych kolaży.
Awangarda czeska rozwijała się dość długo. W 1948 roku stłumili ją komuniści.
Na przykładzie wykładu prof. V. Birgusa możemy zrozumieć z jak dużym rozmachem i zaangażowaniem rozwijała się fotografia czeska.
Powrót
Osoby zainteresowane mogły skorzystać z wiedzy profesorów Instytutu Twórczej Fotografii w Opawie. Wykłady poprowadzili prof. Vladimir Birgus, doc. Jindrich Streit, dr Jiri Siostrzonka, Tomas Pospecha.
Można było zapoznać się z historią fotografii czeskiej od początków XX wieku do lat 50-tych XX wieku (prof. Vladimir Birgus). Na spotkaniu wyświetlano slajdy z najciekawszymi zdjęciami. Począwszy od Alfonsa Muchy, który głównie znany był jako grafik i malarz, mało kto wie, że był także znakomitym fotografem.
Od czasu, gdy pojawił się piktorializm, mamy do czynienia z problematyką fotografii i jej umiejscowieniem w sztuce. Często zdjęcia służyły jako szkice do prac rysunkowych lub malarstwa.
Pierwsze obrazy fotograficzne nasiąknięte były secesją i sztuką bizantyjską.
Twórcy czescy tworzyli akty, które były swego rodzaju poezją erotyczną, często, by pokazać nagie ciała, odwoływali się do motywów biblijnych czy mitologii greckiej.
Interesowali się ruchem, tańcem. Podejmowali tematy związane z Erosem i Thanatosem (Salome, Judyta).
Modne było uprawianie tzw. fotografii portretowej, najczęściej robiono zdjęcia lekarzy praskich.
Portretowaniem znanych osób zajmował się Anton Treczka, który był uważany za artystę czeskiego i austryjackiego. Robił zdjęcia Gustawowi Klimtowi, Egonowi Schiele.
Reasumując, piktorializm był ważny do I Wojny Światowej. Kolejny rozwój nastąpił poprzez wpływ fotografii amerykańskiej. Duże znaczenie miał impresjonizm (robienie zdjęć rozmytych pod światło).
Artyści inspiracji szukali w futuryzmie, kubizmie i symbolizmie.
Twórcą nowoczesnych kolaży, tzw. obrazowych wierszy był Lesler. W pracach tych, można było doszukać się zainteresowania sportem, mediami, przede wszystkim jednak filmem. Lesler jest także uważany za pierwszego czeskiego twórcę fotografii abstrakcyjnej. W 1923 roku pracował w Paryżu nad reklamami.
Kolejnym fotografem był J. Funke, który zaczął od piktorializmu a skończył na fotografii architektury konstruktywistycznej. Razem fotografował z Sudkiem i Wyszkowskim. Ten ostatni widział piękno w zwykłych przedmiotach, np. "Krajobraz Księżycowy", gdzie wykorzystał rzędy wykrochmalonych kołnierzyków męskich koszul.
W II połowie lat 30-tych rozwinęła się fotografia społeczna, dokumentalna i reportażowa. Wymienić należy fotografkę Marię Stachową, która robiła reportaże i słynęła z surrealistycznych kolaży.
Awangarda czeska rozwijała się dość długo. W 1948 roku stłumili ją komuniści.
Na przykładzie wykładu prof. V. Birgusa możemy zrozumieć z jak dużym rozmachem i zaangażowaniem rozwijała się fotografia czeska.
Fotorelacja
Galeria prac
Powrót
