Ceramika Rafaela. Majolika istoriato ze zbiorów polskich
Muzeum Narodowe w Warszawie prezentuje wystawę Ceramika Rafaela. Majolika istoratio ze zbiorów polskich. Na ekspozycji znajduje się 65 z 66 majolik istoratio, jakie znane są w polskich kolekcjach. W warszawskim muzeum zobaczyć można również grafiki i XVI-wieczne ilustrowane druki, będące źródłem scen narracyjnych na naczyniach.
Majolika to włoska odmiana fajansu zdobiona barwnymi szkliwami o lśniącej, błyszczącej powierzchni. Majolika z dekoracją istoriato, wytwarzana od końca średniowiecza, rozwinęła się na przełomie XV/XVI wieku. Ponieważ posiadanie jej w tym czasie wyznaczało status społeczny, cieszyła się dużym powodzeniem wśród arystokratów, szlachciców, książąt, a także dworu papieskiego i władców Europy.
Wystawa ukazuje związek majoliki renesansowej w stylu "istoriato" (narracyjnym) ze sztuką Rafaela i jego uczniów. Włoscy garncarze tworząc na naczyniach sceny mitologiczne, historyczne oraz religijne inspirowali się przede wszystkim sztuką tego wybitnego artysty. Dlatego też majoliki ozdabiane scenami narracyjnymi zaczęto powszechnie nazywać ceramiką Rafaela. Prezentowane na wystawie naczynia są dziełami tak wybitnych malarzy majolik, jak Nicola da Urbino, Xanto Avelli da Rovigo, Francesco Durantino czy Fontany. Ponadto pochodzą z najważniejszych w okresie Renesansu ośrodków garncarstwa, m.in. Fenzy, Deruty i Gubbio. Najstarsza majolika znajdująca się na wystawie powstała ok. 1510 roku, najpóźniejsza - w XIX wieku (datacja kilku XIX-wiecznych naczyń wynikła dopiero podczas badań prowadzonych przed wystawą).
Ekspozycja ma również na celu ukazanie wpływu grafiki i druków ilustrowanych na przedstawienia znajdujące się na majolikach istoratio, Ryciny prezentowane na wystawie należą do kręgu wybitnych twórców grafiki, m.in. Marcantonia Raimondiego, Bernarda Salomona oraz Pierre’a Eskricha. Malarstwo narracyjne przedstawiające historie bogów i bohaterów stało się niezwykle popularne w sztuce Renesansu. Dlatego też artyści najchętniej nawiązywali do cenionej tym czasie Biblii, mitologii, a także „Przemian” Owidiusza. Zarówno na majolikach jak i rycinach, prezentowanych w Muzeum Narodowym, odnajdziemy sceny z tych ksiąg.
Wydawałoby się, iż na Ceramikę Rafaela powinni wybrać się przede wszystkim pasjonaci tego typu sztuki. Jednakże wystawa ta jest wyjątkową i zarazem jedyną okazją do obejrzenia bezcennych renesansowych dzieł, nie udostępnianych dotychczas polskiej publiczności. Ekspozycji towarzyszy katalog, a także wykłady uzupełniające wiedzę o włoskiej majolice. Ponadto wystawa została bardzo dobrze przygotowana od strony technicznej – oświetlenie i sposób wyeksponowania przedmiotów pozwalają na dokładne zapoznanie się z dziełami.
Powrót
Majolika to włoska odmiana fajansu zdobiona barwnymi szkliwami o lśniącej, błyszczącej powierzchni. Majolika z dekoracją istoriato, wytwarzana od końca średniowiecza, rozwinęła się na przełomie XV/XVI wieku. Ponieważ posiadanie jej w tym czasie wyznaczało status społeczny, cieszyła się dużym powodzeniem wśród arystokratów, szlachciców, książąt, a także dworu papieskiego i władców Europy.
Wystawa ukazuje związek majoliki renesansowej w stylu "istoriato" (narracyjnym) ze sztuką Rafaela i jego uczniów. Włoscy garncarze tworząc na naczyniach sceny mitologiczne, historyczne oraz religijne inspirowali się przede wszystkim sztuką tego wybitnego artysty. Dlatego też majoliki ozdabiane scenami narracyjnymi zaczęto powszechnie nazywać ceramiką Rafaela. Prezentowane na wystawie naczynia są dziełami tak wybitnych malarzy majolik, jak Nicola da Urbino, Xanto Avelli da Rovigo, Francesco Durantino czy Fontany. Ponadto pochodzą z najważniejszych w okresie Renesansu ośrodków garncarstwa, m.in. Fenzy, Deruty i Gubbio. Najstarsza majolika znajdująca się na wystawie powstała ok. 1510 roku, najpóźniejsza - w XIX wieku (datacja kilku XIX-wiecznych naczyń wynikła dopiero podczas badań prowadzonych przed wystawą).
Ekspozycja ma również na celu ukazanie wpływu grafiki i druków ilustrowanych na przedstawienia znajdujące się na majolikach istoratio, Ryciny prezentowane na wystawie należą do kręgu wybitnych twórców grafiki, m.in. Marcantonia Raimondiego, Bernarda Salomona oraz Pierre’a Eskricha. Malarstwo narracyjne przedstawiające historie bogów i bohaterów stało się niezwykle popularne w sztuce Renesansu. Dlatego też artyści najchętniej nawiązywali do cenionej tym czasie Biblii, mitologii, a także „Przemian” Owidiusza. Zarówno na majolikach jak i rycinach, prezentowanych w Muzeum Narodowym, odnajdziemy sceny z tych ksiąg.
Wydawałoby się, iż na Ceramikę Rafaela powinni wybrać się przede wszystkim pasjonaci tego typu sztuki. Jednakże wystawa ta jest wyjątkową i zarazem jedyną okazją do obejrzenia bezcennych renesansowych dzieł, nie udostępnianych dotychczas polskiej publiczności. Ekspozycji towarzyszy katalog, a także wykłady uzupełniające wiedzę o włoskiej majolice. Ponadto wystawa została bardzo dobrze przygotowana od strony technicznej – oświetlenie i sposób wyeksponowania przedmiotów pozwalają na dokładne zapoznanie się z dziełami.
Fotorelacja
Galeria prac
Powrót
